Çok garip bir ağlama mekanizmam var. Milletin hüngür hüngür gittiği bir şeye ağlamayabilirken, bana dokunan bir ufak bir detay gözlerimi doldurabiliyor. Bir de bug'ım var, baba-evlat dramı içeren şeyler beni hayvan gibi ağlatabiliyor. Kemal sunal'ın garip isimli filmi mesela, o filmdeki pirzola sahnesinde her seferinde ağlıyorum. Babam ve oğlum, hachiko, bu filmlerde de ağlamıştım. Ayla ve babasının gerçek hayattaki kavuşma anında da hayvan gibi ağlamıştım.
Bu ağlamalar en fazla "ehh.. Mhff.. Ihı ıh ıh.. Hmff" şeklinde oluyor. Hayvan gibi ağlamak derken "ehüeee hğeaahh hıçk hıçk" diye değil.
can dostumla yollarımızın ayrılmasından dolayı her geçen gün doldurduğumuz anı defterimize yenilerinin eklenemeyecek olmasıdır. geçen sene gaspçıdan kazık yiyen adam olan recep ten ayrılırken "erkekler ağlamaz" sözünü tokat manyağı yapmıştık. caddede insanların bakmasına dönüp şöyle bi bakmamıştım bile. çünkü can ciğerimi kaybediyodum o sırada.
erkekler babalarını kaybedince gerçekten ağlarlar. tabii annelerini de ama baba onlar için bir kuvvettir, güçtür. hani derler ya 'babamı kaybedince büyüdüğümü anladım.' çünkü babalar onlar için galiba bir kale gibi olmalı ama kağıttan ama taştan veya tahtadan...
bir babanın kendisi şehirdışındayken kızının mide kanaması geçirdiğini öğrenmesi ve telefonda benle konuşurken birden tıkanması annemi istemesi unutamam o anı.
bir kizi seversin, tutkuyla baglanirsin ona, fazlaca ilgi gosterirsin, dunyan olur o senin, ondan baskasini gormez gozun. zaman ve mekan farketmez onu dusunmen, sadece dusunursun onun yuzunu, vucudunu... uyku tutmaz bazen, onu dusunmekten. kiskanirsin onu digerlerinden, sen ona ilgini arttirdikca, kiz da takilmaya baslar seninle, fakat bir sure sonra... ogrenirsin ki, kizin sevgilisi varmis aslinda, bu kadar zaman boyunca seni arkadas olarak gormus seni. nasil koyar o an adama, kabullenemezsin, hayir! belki de yoktur sevgilisi, yalan soyluyorlar, dersin. gercektir oysaki bunlarin tumu. basini one eger, odana gidersin. kafani yastiga koyarsin, onu dusunerek aglarsin. sevgilisinden ayrilmasini umarsin, onunla kurdugun evlilik hayallerin yanar kul olur agir agir, aci aci ve kiz bu yasadiklarini bilemeyecektir hicbir zaman. sanmiyorum ki adaletli bir dunya burasi dersin, unutmak istersin artik onu. sen o kizi her gordugunde bu gercekle yasamak zorunda kalirsin. ertesi gun kiz, senin yuzune gulumseyerek der ki : bugun napiyoruz? ne diyebilirsin ki o anda ? kiz da gormustur zaten mutsuz oldugunu, kiz sorar sana : neyin var ? onemli bir sey degil dersin, yuzune sahte bir tebessum takinip kalbine gomersin onu...
