Ruhuna dokunulmuş kadındır. Erkeklerin çoğu kadın bedenine dokunma derdinde olduğu için şiir yazan kadın olmayışını kadınların duygusuzluğuna bağlıyor ama o iş öyle değil abicim.
ben eskiden yazmıştım platonik aşık olduğum birine ama aynı posta gazetesi’ndeki şiirlere benzediği için silmiştim neyse ki kimse görmedi o rezil şiirimi. yeteneği olmayan insanlar yazınca komik oluyor.
mümkün. sadece kadın değil de bir insan olarak ele alırsak bu durumu, içinde genelde bu tür hisleri bulunduranlar toydur. aşkı ilk tattığın, henüz kazığı sağlam yemediğin zamanlar içinde açan çiçeklere şiir yazılmaz da ne yapılır ki zaten? ama ne yazık ki insanlar içimizdeki çiçekleri solduruyor zamanla, soluyoruz efendim. *
Hiçbir zaman dile getiremeyeceği aşkını dizelere bölüştürmüştür.
Üç beş kelimenin arasına sıkıştırmıştır hislerini. Bebeğini cami avlusuna bırakan anneler gibi,
Mısraların arasına terk edip gitmiştir.
Ne kadinlar sevdim zaten yoktular
Yagmur giyerlerdi sonbaharla bir.
Azicik oksasam sanki çocuktular,
Biraksam korkudan gözleri sislenir.
Ne kadinlar sevdim zaten yoktular
Böyle bir sevmek görülmemistir.
Hayir, sanmayin ki beni unuttular.
Hala arasira mektuplari gelir.
Gerçek degildiler, birer umuttular
Eski bir sarki, belki bir siir
Ne kadinlar sevdim zaten yoktular.
Yalnizliklarimda elimden tuttular
Uzak fisiltilari içimi ürpertir.
Sanki gökyüzünde birer buluttular,
Nereye kayboldular simdi kim bilir.
Ne kadinlar sevdim zaten yoktular
Böyle bir sevmek görülmemistir.
