aslolan; her aciya tepki vermektir, dost olsun, dusman olsun hatta hicbir bag olmasin...
ama dostluklar farklidir... aciyi hisseden ile ayni aciyi paylasabilmek baska bir evrende yasamak gibidir... sadece o ve sen varsindir... kapali bir kutunun icinde, kucuk ama samimiyet dolu bir evren...
"hepimiz birer kozmik yalaniz" demisti bir abi, hakli oldugu acinin paylasilmasi ile ve acinin buna ragmen azalmamasi ile farkediyor insan... paylasildikca azalir aci derlerdi oysa...
bir dostun acisina aglayabilmek, paylasabilmek aciyi, insanligin gostergesidir, anlatanin degil dinleyenin bir erdemi olarak..
söylenilecek sözün bulunamadığı ve boğazınızda düğümlenen şeylere engel olamadığınız durumlarda saçma teselli sözleriyle avutup komikleşmektense acıyı paylaşmaktır.
