Koy köpük işgalinde
Durağan bir beyazlık
Akşamın bu ilk deminde.
Açmazlara bulanmış bir masal bu;...
Her köpük bir prenses,
Her acı bir cadı,
Yedi yakamoz : yedi cüce.
Tuhaf ama
Beyaz atlı prens yok
Bu masalın hiçbir yerinde;
Aslında hiç olmadı beklentilerin prensi,
Hiç olmayacak en nihayetinde
Deniz çıkarsa da eski abasını sırtından,
Hırkasının düğmelerini çözüp
Apak bir hayale yeltense de,
Giyse de bambaşka bir tuval,
Vuslat hiç olmadı,
Hiç olmayacak en nihayetinde,
Bu son tahlilde.
Koy düş işgalinde,
Geçtikçe her aşk hicranlar bırakarak ardında,
Bir aşık dolanacak sahilinde;
Her köpük, her yakamoz, her sancı
Her şey ve herkes
Bir avuntu ikliminde.
Geçtikçe her aşk,
Bir şair türeyecek,
Güneşin her sönüşünde,
Bu sahilde.
Kaydı tutulsa da ,
Kayıtsız kalacak değişmez yazgı
Palazlanıp duran bu gönül ateşine.
Bu yüzden
Arttıkça artacak an be an
Kepezlerin dizlerinde yosunlar,
Yosuna boyalı dizeler dökülecek her daim,
Bu uslanmaz kumsalda.
Beyaz atlı prens hiç gelmedi,
Gelmeyecek bundan sonra.
inim inim bir ayrılık olacak martıların dilinde,
Bir de ilham avcısı bir şair
Mutlaka türeyecek bu sahilde;
Köpüklere olta atıp
Musallat olarak emsalsiz hüzünlere.
Koy köpük işgalinde,
Serin bir akşamın yılgın solgunluğu vurmuş,
Akşamın bu ilk deminde,
Masallar denizine.
