hastane kantinine gelip giden bir adam var adı ismail hoca. deli ve kırık biraz. sözde ermiş, ölüyü diriltirmiş filan. neyse işte sürekli onlar bana şöyle söyledi gerginmişsin vs şeyler diyor. tamam engelli raporu da var baya yüksek. 4 tane de dua biliyormuş, yukarıdakilerle konuşuyormuş, ellerinde bilmem kaç tane ermiş varmış. önüne geleni üflüyor. bir diyor işte şuraya işediğim için cinlendim, bir diyor dayak yedim ondan sonra böyle oldum. harbiden kavgalarda olan kafa travmaları şizofreniyi tetikliyor. benimki de bir kavga sonrası hep içime atmaktan ve üzülmekten tetiklendi sanırım bir de doğa'nın gitmesinden dolayı. kafanıza darbe almayın hasar verdirmeyin gerçekten çok etkiliyor ve beyin hücreleri ölürse sıkıntı yani.
neyse işte bu hocaya uludağ sözlük'te yazdığımdan bahsettim. bugün gelmiş bana şey diyor çok fazla yorumluyorsun insanları çabuk gir internete oradaki herkesten özür dile filan. aldım telefonu elime giriyormuş gibi yapıp tamam diledim dedim. bilmiyor ki kimse kimseye karşı düşüncelerini ifade ettiğinden dolayı özür dilemek zorunda değil.
sorun şu ki yazar arkadaşlarım adamın konuşmaları benim konuşmalarıma sıçradı. hani derler ya bana arkadaşını söyle kim olduğunu söyleyeyim diye, harbiden öyle. kendimi bir anda onun gibi konuşurken buluyorum, sanırım benim zaten bozuk olan psikolojimi daha da bozdu, akli dengem şaşmakta. bundan sonra geldiğinde uzak duracağım. gülüşü bir garip zaten. sürekli bağırıyor yükseliyor ses tonu. işin komik yönü ciddi ciddi sohbette ettim bu adamla. seni okuyacağım dedi okudu üfledi o günden sonra 3 sabah ard arda kabus görerek uyandım. dengelerimle oynadı şerefsiz.
yine geldi oturuyor psikolojim iptal. çayına 5 tane şeker attı daha şeker ver diyor şekerleri almışlar diyor.
karıştırıcı vermeyi unutmuşum galiba.
bir de bugün akıllı telefonunda facebook'tan bir kadın resmi açmış video chat yapar gibi sohbet ediyordu, görüntülü konuşuyor gibiydi ama resimdi yani baktım.
