bestesi ya da sözleri kime ait bilmiyorum ama dinlediğim en güzel en öldürücü ahmet kaya şarkılarından birisidir. salt terk edilmişlik düşünülür. her insna bir liman öyle demişler öyle dedik. zamanı gelir mendili sallanır zamanı gelir tuzu kokar. zamanı geldiğinde demiri de kalmaz emiri de.
aslında esas nokta gene ''sevmek..'' ile ilinitili(nokta koyulamayanı ve alışkanlıktan öte olanı). sevmekten girelim sevmek çocukluktur, yani seven insan karşısındakini ötesini berisini onu arkasından kalanı ve ondan ötesine yani o olan o kokan ve onun yansıması olan herşeye dokunmak ister. ve bildiğimiz gibi, çocuklar da gördükleri heşeye dokunmak isterler. öyle tanırlar, bu küçük yaşlarında dokunarak bilirler.
bu dokunsamalı an, bu sev(g)i. bu mantıksız davranışlar, bunların hepsi her insanın içinde bir çocuk taşıdığına ve bunun sevdiğinde açığa çıktığına işarettir. ya yoksa(içimizdeki çocukluk-ya alışkanlıktan öte değilse duygularımız); ya düşünemiyorsak ya da düşünülenden daha eskiyse ölümümüz? ya birşeyi ifade etmekten acizse artakalanımız?
''Küçük çocuklar yapıp geceleri kendimden,
Seni öpsünler diye getiriyorum sana.
Bana, kucaklarında seni getiriyorlar;
Ben de sonra o seni getiriyorum sana.''
bu da mı sevmek oysa[çok kullandım galiba bu kelimeyi dilimde ucuzladı]?
aslında bu şarkı genel anlamda hiç benzemese de özünde biraz özdemir asaf'ın yukarıdaki dizelerine götürüyor beni.
''Bir de sen gitme
Bir de sen gitme içimden
Yaralıyım ben''
ama ahmet kaya vurmuş darbeyi; çocuk ya da büyük. kucaklarda getirilen ya da bir diğerinde sevdiğimz kendi(miz). kendimizde sevdiğimiz diğerimiz. herkes kendi diğerinde, ve diğerler de hep kendinde. hiçkimse kendini terketmeseydi-kendinden ya da diğerinden-o zaman insan dönebilirdi kendine.
Sevdigin hatunu suanda goturdukllerini bildigin halde en son soylenecek cumledir. Beline kuvvet kocumdan baskasi kurtarmaz. Ne ezik bur durum degilmi? Herkes yuhlasin lan beni. Oleyim mina koyin. Kafam yine delicesine guzeldir haber oluna.
tutunduğun son dal olarak gördüğün , giderse yaşamaktan zevk alamayacağın kişiye son çare olarak, gururunu ayaklar altına alarak, ağlamamak için çabalayarak söylediğin o çok acıklı ve son cümledir.
