3 kasım 1996'da meydana gelen susurluk kazası'nın ardından ortaya çıkan, siyasetçi-devlet-mafya üçgeninin ağırlık merkezine derin bir darbe indirmek için sivil toplum kuruluşlarının gazıyla heyecan arayan halkımızın katıldığı her akşam 21:00'da tekrarlanan bazı şovenist kişilerin güler yüzlü şekilde (niye gülüyorlarsa kötü bir durum protesto ediliyor adam gülüyor) ışıkları açıp kapamaları buna 60 wattlık ampullerin dayanamayıp patlamasıyla "baslarım karanlığına ne 1 dakikası bu akşam ışıksızız" gibi lafların edildiği. hedefine ulaşamadığı aradan 10 yıl geçmesine rağmen kirliliğin hala sürmesinden belli olan, halka bir dönem vatandaş olduklarını hatırlatan (yada hatırlatmaya çalışan) ve hafızalarımızda yer edinen bir eylemdir. (bkz: susma sustukça sıra sana gelecek)
susurluk davasından sonra belki de ilk defa halkın her kesiminde böyle birliktelik görülmüştür diye şaşırılması sağlanan eylem. işe yaramış mıdır? peki sonuç ne oldu? bize getirisi ne? belki de isyanımız televizyonun da bir vizyon teşkil etmesiyle duyuldu. sonuç tam istenilen gibi olmadı belki de. ama en azından böyle bir birliktelik görülmeye değer. en azından hepimiz birimiz için birimiz hepimiz için diyerek sessiz çığlığımız dolaştı.
