günlerdir içimde bir yangın var. hayatta en değer verdiğim insanlardan birini kaybetmek üzereyim. bana soğuk davrandığında paramparça oluyorum. onu o kadar çok seviyorum ki bir kez olsun yerimde olmasını ve hislerimin yoğunluğunu anlamasını anlamasını çok isterdim. onu sevmeyeli başlayalı çok uzun zaman oldu. hala ilk günkü gibi onu seviyorum. her git gide sevgim büyüyor. onunla konuştuğumda nirvanaya ulaştığımı hissediyorum. aramızda kilometreler olsa da hiçbir önemi yok. o benim zihnimi ve kalbimi çoktan feth etmiş. dünyaya bir kez daha gelsem onu severdim. ne kadar acı çekersem çekeyim onu sevmekten hiç pişman olmadım ve olmayacağım. bana kalırsa insan bir kere aşık olur. ben de aşkı onunla buldum. önümde kocaman bir duvar var diye o duvara teslim olacak değilim. o duvarı yıkıp ona eninde sonunda ulaşacağım. onu mutlu etmek her şeyi yapacağım. herkesin bu hayatta anlam yüklediği şeyler vardır. ben de ona anlam yüklüyorum çünkü anlamak sevmektir. onu anladıkça onu daha çok seviyorum. o benim canımdan bir parça. onun elini ufacık bir şey batsa benim canım yanar. onun sevinciyle çocuklar gibi gülerim. hala yaşamaya sabrediyorsam aslında en büyük sebebi de o.
onu sevdiğim gibi kimseyi sevmeyeceğim. eminem'in bu hissi anlattığı bir şarkısı var. o da benim gibi eminem'i sever. 2012 yılında eminem sayesinde tanışmıştık. onun için o güzel şarkının sözlerini yazacağım:
"seni sevdiğim gibi bir daha asla sevemeyeceğim kimseyi
yeni birini buldun mu?
senin yaptıklarımızı onla da yapıyor musun?
hala benim olduğun zamanları hatırlıyorum
bir zamanlar ayrılmazdık
sana olan aşkımın ölmediğini biliyorsun
her zaman bana arka çıkmıştın
bazı günler sahip olduğum tek şey senmişsin gibi hissediyorum
bu yüzden elimden geldiğince sana tutunmaya çalışıyorum."
bu sözlük kapanmadığı sürece bu entry burada kalacak. belki de hissettiklerim böyle ölümsüz olacak. söz uçar, yazı kalır.
ilk kez birini sevdiğinde ayrılık zamanı başa gelen histir. Acemiliktir. Sonra bi daha sevilir, belki bi daha.. sonra belki yine... “seviliyormuş be” denir.
Bi seferindeyse başa gelenin aşkla harmanlanmış bi sevgi olduğu anlaşılır. Ayrılık zamanı geldiğinde his yine ilkindeki gibidir, “bi daha kimseyi onu sevdiğim gibi sevemem”.
Ama bu sefer ilkindeki gibi duygu acemiliğinden değil de, kendini tanımaktan gelen bi histir.
Doğrudur da valla, bi daha kimse onun gibi sevilmez. Yerini yeni bi hisse bırakır, daha korkunçtur, o dA tam olarak şu:
“Bi daha hiç sevemiycem galiba”
ayrılık henüz tazeyken gelen histir. alışkanlıklar, anılar hele de derin bir şey yaşadıysanız peşinizi bırakmaz. ama zaman siz istemeseniz bile acınızı hafifletir. çünkü unutmak insan oğluna bahşedilmiş bir lütuftur.
bir anlık sinirle söylenen kelimelerin, bir anlık aşk acısıyla söylenmiş olan hissiyatın versiyonudur. diğer boyutu da şu olabilir. bir daha kimseyi onu sevdiğin kadar sevemezsin belki ama, onun vereceği mutluluk daha çok olabilir. yani çok seversen, çok mutlu olacağının garantisi olmadığı gibi, ilk önce tereddütlü yaklaşıp sonradan çok mutlu olma ihtimalin de vardır, demek istediğim.
başka birisini sevene kadar bünyede hasıl olan hislerdir. ilk olan unutulmaz kolay kolay ancak insanın doğası gereği unutulmasa bile seyrek hatırlanmaya başlanılır kalp başkası için atarken.
muhtemelen sonucunda, bir daha kimseyi onu sevdiğim gibi sevemem sanıyordum, ama oluyormuş işte diyerek çevirebileceğiniz histir. zaten bu hissin gelmesi çok normal. çok abartmazsanız, yaşanmışlıkları bir kalemde silip atmayacağınızı, atmadığınızı gösterir. belki tüm bunlar bağlanmaktan olabilir. ama hiç bir şey olmamış gibi, yeni ilişkilere yelken açmakta iyi değl ya. türk insanı duygusaldır abi zaten. olur öyle şeyler.
Arkadaşlar acik ve net: yalan.
insan öyle zannediyor inanin öyle değil. Hatta üstüne tekrar seviyorsunuz tekrar aci cekiyosunuz tekrar ve tekrar.
Ve gecmise donup bakip ne salakmisim bile diyorsunuz,halbuki hala ayni salaksiniz *
uzun iliskiden cikan herkes yasamistir sanirim.
öyle bir alisirsin ki sanki ondan baska kimseyle olmasi imkansizmis da bir tek onun icin varmissin gibi.
tabi ki bu dogru degil ama. zamanla öyle bir kayboluyor ki o his, daha sonra kendine gülüyorsun bu duygularin icin.
aska, sevgiye, sefkate, sadakate baglanmak lazim, kisilere degil. size kendinizi iyi hissettiren bütün güzel duygulara.
aksi takdirde saplantili bir insan olup cikarsiniz. olan hayatiniza, en güzel yillariniza oluyor sonra.
Hiç direnmediğim ve direnmeyeceğim his.evet doğru ya da yanlış; onu herşeyden çok sevdim.kimseyi öyle sevemem ve bunu hazmederek yaşamak zorundayım.hayatta nadiren güzellikler de var, herkesin acı sınavları da var.
onun gibi kimse olamayacak sanırım hissiyle kapışan histir. hatta ikisi aynı kulvarda gider bi an biri başı çeker diğer an diğeri. böyle geçip gider nereye kadar? bilmiyorum.
göründüğü gibi değil, çok zor. histen öte hissiyat. yüreğin kuşatılmış bir şehir, teslim olmuyorsun. her noktan yanana kadar kapıları açmıyorsun başkasına, ona, buna, şuna, ötekine. ne zaman ki o şehir büyük destekli kapılarıyla ateşe verilip küllerinden ibaret kalıyor o zaman yeniden doğuyorsun. bu his şehirleri yakar. küllerinde yok olur.
genellikle ilk aşkınızdan kopmanız sonrası hissedilen duygudur. çünkü ilk yaralar genelde daha kalıcı izler bırakır. zamanla etkisi azalsa da, yalnız kaldığınız anlarda o aklınıza düştüğünde tekrar tekrar bu hisse kapılmanız olasıdır.
