eve kapanırsın...
aslında dışarı çıkmak, eğlenmek istersin...
ama yapamazsın.sebebini bilmezsin ve yapamazsın.
sudan sebeplerle okula gitmezsin görüşmezsin kimseyle
içindeki o his git gide daha da büyür
her geçen gün farkındasındır bunun ve ne yapacağını bilemezsin
çözümü yokmuş gibi görünür çünkü
aklından geçenler sadece geçer istekler istemekle kalır
yaşadığın anı yaşamazsın gerçekten
amaçsızca bütün gün biteceğini umarsın...ama bitmez...mahkumsundur artık...
her şey çok kolay oldu. ne sızlandım ne de ağladım! ani bir ölüm ya da kalp krizi gibi kolay. bütün şehir üstüme gelecek, dünyam yıkılacak sanırdım ama olmadı. bitti işte. bir süre giden gelenler oldu. beni anlamaya çalıştılar. bir işe yaramadı. sıkıcı ve kasfetliydi. bazan bütün gün yorganı başımdan aşağı çekip uyudum. bazen de ucuz filmler seyrettim. günler böyle geçip gitti. şimdi iyiyim. sen utanç gecelerinde, ben burda. hepsi bu kadar, sonrası yok. unuttum gitti geberik. unuttum gitti, unuttum gitti!!!
