başlığın aslı bir daha görmeyeceğinizi bildiğiniz insana son kez bakmak...
bir daha görmeyeceğinizi sizin bildiğiniz ama karşı tarafın bilmediği bir kişiye bakıştır. çok acıdır aslında. bir insanı bir daha hiç görmeyeceğinizi bilmek ve son kez ona bakmak...
acı verir, hiç ıslanmayacakmış gibi duran gözler yaşlanır. yürek dağılır mı dağılmaz mı yürek bedenin neresinde yok olur hissedilmez...
kanayan bir şey vardır içinizde, hangi merhemi sürseniz de iyileşmez. en iyisi kanı terk etmektir... ne de olsa o, gideceği yeri bilir.
onu son kez gördüğünde aslında gerçekten son kez gördüğünü bilmezsin ve bir sabah uyandığında bir daha göremeyeceğini öğrenirsin. keşke dersin keşke o son gördüğümde biraz daha sıkı sarılsaydım ona, keşke bir kez daha öpseydim, bir kez daha içime çekseydim kokusunu dersin. öyle sıkı sarılsaydım ki gitmesine izin vermeseydim de hiç gitmemiş olsaydı dersin. ama sen her zaman ki gibi sıradan bir hoşçakal sanırsın o anı ve tekrar görüşmek üzere ayrılırsın. taa ki bir sabah gelen bir telefonla onun ölüm haberini alana kadar. o an donup kalırsın inanamazsın nasıl ya olamaz dersin ve yavaş yavaş idrak etmeye başlarsın onu bir daha görmeyeceğini ve bunu bilmek bilerek yaşamakta mahveder seni.. keşke dersin hep keşke bir şansım daha olsa da...
ayrılıktır... gitmektir o'ndan, o'nun hayatından. gözünü her kapattığında son halini hatırlamaktır. son el sıkışmanda elini biraz fazla sıkışını hatırlamaktır. kokusu... sesinin tonu... kazımaktır onla ilgili tüm detayların son halini beynine. eve kadar koşmaktır göz yaşların kaldırımlarda kaybolmasın diye. evinde oturup ağlayarak gözlerini gözlerinden sökmeye çalışmaktır. ellerinle yaşlarını silerek 'el' yapmaya çalışmaktır onu.madem bir daha görmeyeceksin, hiç olmamış gibi davranmaya çalışmaktır o halde. gözünü her kırptığında saniyenin bilmemkaçta biri de olsa son bakışını görmektir önünde. sezen aksu ne güzel de yazmıştır...
"amman aman yandım aman kurşun gibi izler
son bakıştaki o gözler kaldı aklımızda"
tek başıma yaşayacağım bir aşk bıraktın bana..
senden sonra ayakta durmakta zorluk çektim; arasıra yıkıldım.
şimdi ayakta durabiliyorum
ama arada sırada seni yanımda istiyorum
bir arıyor seni, sesini duyuyorum
yüzünü göremesemde rahatlıyorum
sana bir defa sıkıca sarılmak istiyorum;
dayanamayacağını söylüyorsun
şimdi yollardayım..
gelmeyeceğini bilsemde,
seni bir daha görmeyeceğimi bilsemde
beni bulunmayan bir dürüstlükle
sevdiğini ve seveceğini biliyorum..
dönmeyeceksin biliyorum
tutmayacaksın ellerimden
öpmeyeceksin ama yinede
seveceksin sevgilim
BiLiYORUM...
daha ilkokuldayken, annemin ayağının ütüye takılıp odamın cam kapısından girmesi, her tarafının kan içinde olması, kollarının boydan boya kesilmesi, üzerime yığılması, anne ölme diye haykırışlarım, havluyu sıkı sıkı kollarına bağlayışım ve annemin mucizevi şekilde beni bırakmayışı..
