bugün

summer of 2007.
Mutlu olup kendimizi kaybettiğimiz her an bir daha asla yasanamayacaktir.
Uzaklara giden dostlar bir araya toplansa bile eski muhabbetler hep nirvanadir.
ilk öpücük gibi heyecanlı olmak istersin her an onun karşısında.
Küçükken sana alınan bir çikolatanın tadını bulamazsın dünyanın hiçbir yerinde.
Kısacası hep o anda kalmak istersin ama ikinciye yaşarsan aynı tadı vermez. ilkler her zaman özeldir.
çocukluk anıları, lise anıları, samimi dostlarla geçirilen vakitler, ilk aşık olduğunuzda duyulan heyecan. tonlarca altınları döksen bir daha yaşayamazsın. çok özlüyorum o günleri. anca zihnimizde yaşatıyoruz.
ilk öpüşme
ilk sevişme ve
ilk aşk.
Rahmetli Esimin son gülüşü..
Üniversite yılları. Bunun altını dolduracak uzunca şeyler yazmayı dilerdim lakin beraberinde şiddetle doğacak özlem hakkımı sonralara bırakmak istiyorum.
Bir teleferik yolculuğuydu..
Benim hayatım zaten daha yaşanmayacak güzel anılar.
Hani bazen güzel anılar yaşanırdı, bazen kötü anılar. Bunları hissedebilmekti benim için güzel anılar. Şimdi güzel anılar mutlu etmiyor, kötü anılar üzmüyor. içinde yaşarken içimde bir duygu oluşmuyor. Hissedememek bütün anıları kötüleştiriyor.
Bunu düşünüyordum. 21 yaşında olmamdan ötürü eğitim hayatımı sonlandırmama az bir süre kaldı. Ve bütün güzelliklerim sanki geçmişte kalacakmış gibi hissediyorum.
Hayatımın en güzel ve özel Bahar dönümüne denk gelen bir gün.

Belki sonrasında çok daha güzel anlar yaşandı, anılar birikti ama o Bahar dönümü bir daha asla yaşanamaz.
çocukluktur. acısıyla tatlısıyla...
21 Mayıs 2015
O günü baştan sona, saniye saniye yaşayabilirim.
Herkes yazmış ama bir de ben yazayım, lise yılları tabiki.
O ortamı bir daha bulamayacağımı anladığımdan beri bir tarafım hep buruk.
26 ekim 2013...

kaşarlı tost yerken odanın kapısı açıldı, beyaz bir battaniyeye sarılı şekilde, hemşirenin ittirdiği yenidoğan küvetinde gördüm onu ilk...mosmor ve buruş buruştu...tostu yutamadım...gözümden süzülen yaşlara engel olamadım...baba olmuştum...
Lise son sınıf.
Keşke bir rüya olsa geçen. Kan ter içinde uyanıp oh rüyaymış demeyi o kadar çok isterdim ki.
Lise anıları..
2016-2017 yılındaki anılardır. o kadar ilişkim arasından sıyrılabilen, birlikte geçirdiğim tek bir saniyeyi başka biriyle geçireceğim yıllara değişmeyeceğim kızı tanımam ve ilişkiye başlamamız. hey gidi.
nostalji denir.
düşünülmemesi gereken anılan. düşününce fena bir sızı oluyor. Yaşarken son olduğunu bilmemek kötü. Ah bi bilebilsek.

Yaşandı bitti saygısızca.
Lise yılları, hani diyor ya : "bir söyler bin gülerdik"
Daha güzellerini yaşayacağıma inanıyorum artık. Asla demek istemiyorum. 22 yaşındayken henüz bir daha asla yaşanamayacak kadar bir anım olmamıştır. En azından böyle umut ediyorum.
Babamı kaybettikten sonra o hayattayken yaşadığımız her şey diyebilirim.
En gereksiz kavgalar da özleme dahil.
Lise mezuniyeti.
eğer ilerde zaman makinesi icat edilirse ilk buraya bi döneceğim baya eğlenceliydi.
Neresi adresin neresi yoren? O guzel anilari bulan bana da haber etsin.