- dolmuşa biniyoruz değil mi?
+ hayır ya. dünyanın parası!
- tamam oğlum ben verecem.
...........................
- lahmacun yiyelim gel.
+ ne lahmacunu be! kaç para haberin var mı lahmacun!
- tamam lan ben ısmarlıyorum. hayret bi' şeysin ya. beni satın alacak paran var, hala her şeyi ben ödüyorum.
+ bi dal sigara versene. yemekten önce tellendirelim...
göz göre göre cebindeki son parayı hesaba ödettirir. parası yok sanırısın. mekandan çıkınca ipnenin cebinde balyaca para olduğunu görünce soğursun bu kişiden. paran kalmamıştır ama "neyse yarın alırım iş yerinden avans" dersin.
kader ağlarını örmüştür bir kere. patron o gün işe gelmez, akşam iş yerinden çıkarsın ve tabana kuvvet saatlerce yürüyerek eve gidersin. bir daha da görüşmezsin o ipneyle.
hesabı ödetip unuttum ayağına yatar bunlar. Bozuk lazım olduğunda bozuğu olmaz, büyük para gerektiğinde parası. Genellikle üst gelir sahibi ailelerin çocukları yapmıyor mu o zaman iyice keriz gibi hissediyor insan kendini. Bir yemeğe harçlığınızın yarısını yatırmak istemezsiniz, bütçeme göre yedim tamam artık hesabı ayarladım desenizde ortaya gelen ve sizin sipariş verilirken evet gelsin yeriz diye onaylamadığınız bilmem ne suratlı patatesi de, yanda üst üste 5 bardak kola içen insan görünümlü arkadaşınızın 5 bardağınıda hesabı bilmem kaça böldüğünüzde ödemek zorunda kalacaksınızdır. En çok kullandıkları laflar: "sen öde şimdi ben sonra sana vericem", "ya bozuk yok bende tüh neyse sen öde ben sonra sana veririm"
müzik grubumuzun çalışmasını arkadaşın evinde yapacağız. her neyse gittik oraya. amfimi taktım gitar çalıyorum. bu sırada tüm amfileri kapatılmasını istedi ev sahibi arkadaş, çalışmaya başlamadan önce repertuvar üzerine konuşacakmışız. tamam dedik kapatıyorlar tüm amfileri, ben "benimki açık kalsın clean'de takılayım biraz parmaklarım açılsın hem" dedim. arkadaşın cevabı şu oldu: "olmaz, bunun elektrik parasını annemler ödüyor". "peki tamam" dedim, kapattı amfimi.
3 kuruşun hesabını yapan insanlardır. Çok yakın bir zamanda 10 milyonluk yemeğe "çok pahalıymış" diyen doktor gördüm. "Paylaşalım mı" dedi bir de ortamdakilere. Ağzını açıp birşey de diyemiyorsun ki. insanlar böyle böyle zengin oluyor demek ki diye düşünmekten başka yapacak birşey yok.
cidden küçük hesaplar peşinde koşan insanlardır bunlar. bir diğer örneğini daha paylaşmak isterim.
uyarı: #7664225 bu entry de bahsi geçen arkadaş tekrar sahnede.
bu yegane dostumuz yukarıdaki entry de belirttiğim gün, bizler için çay demlemişti. her neyse çaylar demlendi geldi, çay tadı aldıysam şerefsizim. yok. su resmen. şekerli su içtik. neyse ona değinmeyeceğim ben aslında. ertesi gün bu şahıs ile karşılaştım ve aramızda geçen diyalog şu oldu:
-leadman: yarın çalışma yapıyor muyuz?
-şahıs: evet moruk yapıcaz.
-leadman: sizin evde mi yine?
-şahıs: evet ama bu kez ben çay demleyemem abi kola falan alın.
-leadman: tamam abi ben alırım bir şeyler.
birde bunun bir cimri ile sevgili olmak versiyonu var ki felaket bir mağazaya girilir sevgiliye bir gömlek beğenilir şans ki sevilide gömleğe bayılır denemeye yeltenir taki fiyatı görene kadar:
-yuhh ben bi gömleğe bu kadar para vermem
-aaa ne kadarmış ki
-39.90
-....
-tanesi 5 liradan 5 tane gömlek alırım yazı çıkarırım ben...
-seni anlıyorum :S
Cimri değil tutumludur her daim.Dışarı çıktığınızda,döner yemek istediğinizde,boşver abi simit ayran daha sağlıklı,fast food sağlıklı değil,diyecek olan kişidir.
zordur efendim.hele ki eliniz bol bir insansanız daha zordur.hadi bu defalık da ben ödeyeyim diye diye ciddi bir harcama yaptığınızı farkedersiniz.biraz geri çekildiğinizde ise en fazla alman usulüne dönmüş olursunuz.*
Girdiğiniz her yerde param yok dediği için hesap ödemek zorunda kaldığınız arkadaşlık çıkışta zorla cüzdanını alıp 500lira bulmuşluğum vardır kamufle edilmiş şekilde.
