Düşünsene, hiç bir ses yok. Sadece kayıp gidiyorsun gökte. Daha da göğe uzanmak isterdim ben. Sadece kendi nefesimi, sadece kendi sesimi duymak. Mesela, bir kaç hatıra yeterdi bana yer yüzüne inmemek için.
Ve üzerinde bulunduğum bulutun, yağmur bulutu olmaması ümidi ile.
yağmur olup konardım sevdigimin dilinin ucuna, bir yağmurda ettigi dua icin amin diyecek olan melegin sırtında. belki de rahmet rahmet yeryüzüne yagan yağmurda onun kalbine rahmet ben olurdum. can suyu olurdum dudaklarina, ilk opüşü olurdum, ilk dokunusu saçından omzuna. beni neye degisir diye düşünmez dudaklarinda islaklikken ben. bilir ki bulutlar bile tutamadi beni.
olum bulutların üstünde cok acikirim ben atlarim aşağı. bari sebebim aşk olsun da bir sevda türküsünde yaşarım.
bu amina kodumun cocuklari turkuyu soyleyen ozani da yakarlar. bak sinirlendim yine. hayır bulutun üstünde ne işim var amk ben kucuk istiyom
Bu kitabı hatırlayanların gözlerinden yaşlar akıyor. bilinçaltıma nasıl işlediyse sanki her gece rüyamda bulutların üstündeyim de uyanınca unutuyorum. https://galeri.uludagsozluk.com/r/1708400/+
