ruhun beyaz rengine ulaştığı bir gün... dışarda renklerin şeffalığında salınan bir güneş var. rüzgar hafif, saçlarda narin bir dansa koyulmuş. olsun demelerle birlikte gidiş. neresi ve ne zaman olduğunda değil asıl soru, sadece o an...
bir ruhu sararak elindekilere göz atış, ve sonrasında yolun uzanışı. interstate bilmem kaç, dedim ya neresi olduğu önemli değil. yol çok şeritli, bir çok araç var aynı yola giden, ama farklılıkları ihtiva eden. kepaze bir yorgunluğun ardından varılacak nokta belli; belki san francisco, ordan goldengate'e bir bakış, okyanusun serinliği... volume yükselmiş, olveysss someveğğğ diye haykırıyor mein, soloya eşlik eden bir baş, ve tekrar okyanusun derinliğini süzen gözler. rüzgar buralarda daha mı hızlı ne? olsun, bu da olsun.
gözlerimin baktığı yerde düşlerimde yaşattığım sen, boşluğum, yollarım, çadırım, demirden atım, ayaklarımın yerden sadece 20 cm kesilmesi... hepsi kısa metraj br film gibi gelip geçici ve kışkırtıcı.
sonsuzluğun yükselip anlam buluşu vücut bulmuş gibi, sakin ol, sakin ol, sakin..
sadece duyumsa özgürlüğünü, günler boşa akıp gidiyormuş gibi yapsın, boşver buna da, git, gidebildiğin kadar.
sonra golden gate üzerinde yürüyenlere bak, süz hepsini birer birer, bir daha görmeyecekler ki seni, bırak deli desinler. okşadığın son bir ruhla birlikte çık trabzanların üzerine, kollarını aç, geriye bir daha bak. kısacık bir an'ı tadını delice çıkararak yaşa. savrulan saçlar... gözleri kapatan dans eden saçlar...
hadi, süzül düşlerinde, narince estetik anlamlar yükle, hadi, bu son bak,
hadi, hadi, hadi...
