genelde kişiler filmin neticesinde olayların açık açık anlatılmasına alıştıkları için, hatta "aa ban burda böyle olmuş" falan dedikleri için filme yönetmenin sanatçı bakışından bakmayı reddetmeleri neticesinde ortaya çıkan durumdur. mesela şizofreni temasını işleyen filmlerde başroldeki adamın herşeyi anladıgı 5 dakika yı çıkardığımızda olması çok olası durumdur. filmlere sanatçı gözüyle bakmak icab eder bu sebepten. haliyle bütün sanatsal filmler başlık konseptine uyarlar. sonuçta izlendiğinde bi bok anlaşılmayan filmlerdir.
memento sayılır. ama film anlaşılmayacak bir film değil. sadece tam olarak anlamak için 2 kez izlemek gerekiyo. adamlar sonunu başa almışlar filmin. şaka gibi. filmin sonundaki başına doğru giderken aslında filmin gerçek başı olan sona gidiyorsunuz. filmden sonra da bu şu son cümle gibi saçmalıyorsunuz zaten.
yönetmenin masturbatif egolarını okşayan filmlerdir genelde.. hep derim sinema her modelden insana ortak bir çizgide hitap edebilmeli.. öyle kafana göre bi film yap.. sonra "insanlar ne anlarlarsa anlasınlar aslında pek birşey anlamalarına da gerek te yok" tribine girmeye çalışarak marjinal bir esinti oluşturmaya çalış... yog yaa..
Filmi yapanların akılları sıra sanatsal olması için uğraştıkları, ama doğal bir yetenek olan zekalarının ve sanat yeteneklerinin olmaması sonucu amacına ulaşamamış filmlerdir.
