çocukluğumdan beri spiker olmak istiyorum. okulunu okudum kursuna da gittim diksiyonum on numara. işsizim o kısmı kenara dursun. arada savaş muhabiri olduğumu hayal edip ödül alıyorum. ödül konuşması yapıyorum. bunu bir ben mi yapıyorum acaba ?
* evde tek başıma kaldığım zamanlarda istemsizce parmaklarım burnuma gidiyor. (özellikle sağ işaret parmak) burnumun içinin dolu olmasının verdiği mutlulukla onları bir güzel sağdan sola toparlayıp baş parmağımın da yardımıyla rastgele, bana gelmicek şekilde fırlatmak.
* dışarıda küçük abdestimi yapmak için girdiğim tuvaletlerde işimi gördükten sonra selpağın olmadığını farketiysem 10- 15 sn. Kadar popomu sallayarak çiş damlacıklarından kurtuluyorum.
Caddede kulaklıkla müzik dinleyerek yürürken sanki bir klipteymiş hissini yaşamak.
Evde gece bütün ışıkları açarak gitmek.
Kafede menünün tamamına bakıp en sonunda bana bir çay verir misin demek.
Alarm yaptığım her şarkıdan tiksinmek. Şarkı söyleyerek,kitap okuyarak sesimi telefona kaydetmek ve dinledikten sonra haa iyi sayilir diyip anında imha etmek. Çok şirin olduğunu düşündüğüm yüz hareketleri yapmak ama telefonun ön kamerasını açıp baktığımda aslında hiç şirin olmamak.
yoldan geçerken arabaların plakalarında ki rakamları toplamak ve sonra bu arabaların ayrı ayrı toplamlarını kendi aralarında toplayıp sonu 0 lı bir sayıya ulaşmaya çalışmak.
Yolda giderken gördüğüm tüm araçların plaklarını ezberlemek, herhangi bi yerde gördüğüm sayının rakamlarını kullanarak o sayıyı elde etmeye çalışmak. Yıllardır bırakamıyorum bunları...
