Nesli tükenmeye yüz tutmuş güzel adamdır. Bu abilerimiz mahalle kahvelerinin vazgeçilmezleridir *. Her türlü sorunu, sıkıntıyı çözmektir onların varlık nedenleri. Pek tabi bunu yaparken de en güçlü argümanları "bir bardak çay ver buraya" dır.
Şöyle rivayet edilir ki:
Kafka bir gün dertli dertli Prag sokaklarında dolaşmaktadır. Canı fena halde sıkkındır; bir yanda Milena'ya duyduğu kahredici aşk, öte yanda var oluş problemleri. Kafayı yemek üzereyken, köşe başına gizlenmiş bir kahvehaneye atar kendini. içerisi duman altı, okey taşı sesleri kulakları sağır etmede. Fonda Neşet baba sazın tellerini ağlatmaktadır. Kıyıda köşede kalmış boş bir masaya çöker Franz. Yaratılışının verdiği tutuklukla bir türlü çay istemeye cesaret edemez. Gerildikçe gerilir. Neşet baba "yazımı kışa çevirdin" der, Kafka Milena'yı düşünüp derin bir ah çeker. Okey taşı sesleri, "damını sikeyim senin" küfürleri kafasında uğuldar durur. Çıldırmak kaçınılmazdır artık onun için. Tüm sesleri bastıracak şekilde bağırmaya başlar birden:
-Bir çay bile istemekten aciz olana adam mı denir? Ben adam değilim, ben bir böceğim. Böcekkkkk !!!
Kafka bir sinir nöbetine tutulmuş, kahvehanenin ortasında çılgın atarken, bir bardak çayla tüm problemleri çözen adam yanaşır yanına.
+Noldu evladım neyin var? Hele bi sakinleş bakalım.
-Neyim mi var? Hiç bir şeyim yok benim, ben bir böceğim. Hatta böcek bile olamamış bir hiçim anlıyor musun?"
+Gel hele otur bakim sen şöyle. Salim bir çay yolla delikanlıya. Genç adamsın bak, yakışıyor mu hiç böyle şeyler. Dünyada çözülmeyecek hiç bi dert yok önce bunu belleyeceksin bi güzel. Sonra da sığınacan allaha. Gençsin, kuvvetlisin. Her işin altından kalkarsın. Rabbim yeter ki elden ayaktan düşürmesin"
