çocukluk yılarından kalma bi anıdır.. suyla oynamanın zevkine yeni yeni varılmaya başlanan yaşlarda ki bu dönemler anne için gelmek bilmez lakin geldikten sonra da bitmek bilmez.. önceleri suya girmemek için türü taklalar atan çocuk şimdi su delisi olmuştur.. su içinde geçirdiği her dakika evin ekonomisine biraz daha zarardır çünkü musluktan akan suyun daha fazlasını* küvet dışına atar.. çocugu sudan çıkarmak için en makul sebep olarakta buruşmaktır, neden buruşmaktır çünkü başka bi sebep yoktur.. buruşarak kurumuş ölmüş bi çocuk olmamasına rağmen o zamanlar yeterli zeka seviyesine ulaşmamış olduğumuz için algılayamadığımız bu gerçek bizi sudan üzerek ayırmıştır.. gerçi bugün bu gerçeği ayıramamış insanlar hala vardır eminim buruşunca sudan çıkanlar falan. burdan size sesleniyorum çıkmayın arkadaşım sudan, yalanmış o muhabbet.. gerçi artık buruşmuyorum, eskisi gibi, eskiden daha bi fena oluyodu..*
banyo yapmayı seven yaşlı bir teyze veya amcanın sorunsal yaşayacağı eylem.
buruşmak için çıkmak mı, yoksa çıkmak için buruşmak mı?
bu ikilemde kalmayacak genç bedenlerin, buruşukluğa olan bakış açısını bizlere bir nebze gösteren bir iştir bu sebep. halbuki yaşamadan olgunlaşmanın yandan yemişi olan bu eylem, bizlere ilerisi hakkında oldukça geniş bir yelpaze sunan düşünceler zinciri hediye etmektedir. şair bahseder zaman zaman, ellerim diyerekten. ya da saçlarının kırlaşmasından dem vurur zaman zaman. bunu belli bir yaş veya belli bir olgunluğa ulaşmamış dimağların kavraması oldukça güçtür. bi de "a" başlığında demagoji rüzgarları estirip "z" konusunu anlatmak vardır ki, buna yan gözle bile bakmıyorum.
