yaşı kaç olursa olsun, yalnızca ebeveyninin ismi/statüsü/ünvanı ile var olabilen bireyler.
ne yazık bunlardan birisi de bizim şirkette mevcut.kendisi yirmili yaşlarının sonunda,ortalama eğitim düzeyine sahip. babası departman müdürü,imza yetkisi olabilsin diye 1% ortaklık verilmiş.gel gör ki oğlunda bir havalar,bir tafralar. kimseyle konuşmaz çünkü patron çocuğuymuş öyle herkesle muhattap olamazmış. yemekhaneye de gitmez,yemek onun ayağına gelir. masasında değil babasının odasında çalışır,kendi müdüründen azar yer ise hemen babası müdahale eder,oğlana laf söylenmez. az önce babasının başka bir müdür ile benim kapım önünde konuşmasına şahit oldum, aha dedim zaten tohum babasına benzemiş. "ben çok harcandım ama oğlumu kimseye yem etmem."
yav,senin bir halta yaramayan egolar prensi oğlunu takan kim,adam yerine koyup da harcayacak olan kim dümbük.
çocuklarını bu kadar savunmasız,bu kadar dış dünyadan habersiz,bu kadar aciz yetiştiren ebeveynlere de ayrı sinir oluyorum.
