bu benimdir. mimiklerinden ve bakışlarından anlayabiliyorumdur. davranışları da önemlidir tabi. bu biraz da konuşmaktan çok gözlem yapmanın sonucudur. hiç de yanılmadım bu güne kadar.
anlayabilirim ama kimin ne olduğu konusuna duyarsızım. yani bu şerefsiz buna mesafe koyayım, bu cok kral insan yakın tutayım gibi bi tepki vermem. anlar, kabullenir, içimden geliyosa şerrefsiz, adamın dibi ayırt etmeksizin ilişkiyi sürdürür ya da sonlandırırım.
evet, vardır böyle insanlar... daha ilk karşılaşmanızda yüzünüze bir kere bakmaları ve sizinle sadece ayaküstü üç beş dakika konuşması yeterlidir. kimisi vardır hiç konuşmasa bile haraketlerden, mimiklerden, ses tonu, yüz hatlarından hiç önemsemediğiniz bir huyunuzdan sadece küçük bir ipucu alır. çünkü ihtiyacı olan şey sa
dece budur ve verir notunuzu siz fark etmemişsinizdir ama o çoktan sizin aslında kim olduğunuzu anlar.
zor zanaattır insan sarraflığı insanlar bu denl, riyakar iki yüzlü, sırcı, sahtekar olduğu bir zamanda bazı insanlar, klimi zaman doğuştan Allah vergisi bir yetenekle, kimi zamanda hayat boyu kazık yemekten kafada bir tek tel saç kalmayarak yüzlerinde derin çizgiler oluşuncaya kadar zor ulaşır bu seviyeye.
insan sarrafı denilince benim aklıma her anne ve babalar gelir. öyledir çünkü ben hayatım boyunca hep şunu gördüm. anneler ve babalar ne zaman olursa olsun çocuğunun yanıldığına inandığı konularda ne demişlerse eninde sonunda haklı çıkıyorlar. sizin 10 senelik bir arkadaşınızı bile ilk defa görseler 5 dakika içinde o insanın hakkında sizin yıllar boyu fark edemediğiniz tespitler yaparlar.
hele annelerin gözlemci yönünü hiçbir insan görmezden gelemez. uğruna hayatımı feda ederim dediğiniz kız arkadaşınızı bir görürler, onların ağzından sadece bir cümle çıkar ''ondan sana hayır gelmez yavrum'' dur bu eğer anne bunu dediyse yüzde 95 bu doğrudur, veya anne ''olur bu iş'' dediyse siz kolay kolay yanlımayacaksınız demektir.
öyledir onlar sadece sessizce bakarlar ama kimin terazide kaç kilo kaç gram insanlığı gelir bizden çok iyi bilirler...
