hava buz gibi üstümdeki bütün kıyafetlere rağmen gözlerimin içi üşüyordu, yüzüm kesiliyordu yerde ayakları çıplak nefes aldıkça elerini dudaklarına götürüp üfleyen bir çocuk oturuyordu, gözleri dolu dolu bakışları büyük bir adamın bakışları gibiydi. selpak satıyordu işe geç kalmama rağmen durup seyrettim atkımı çıkarıp ayaklarına sardım para vermedim ama poğaçamı verdim gülümsedi hava ısındı resmen o sırada gözleri dolu dolu gülümsedi minnetini belli edercesine, ben yürümeye başladım sonra babasının bağrışları, kafasına vurup hakare etmesi. böyle güzel çocuklar böyle kötü adamların elinde olmamalı.
1- mirasın tamamını tek çocuğa bırakıp diğer kardeşleri mağdur etmek
2- size ve annenize bakmadan bırakıp, başka karılara gitmek ondan çocuk peydahlamak onlarla yaşamak.
özellikle ikinci madde insanın canını çok acıtır, biz sana ne yaptık lan şerefsiz herif dersiniz. benim başıma gelmedi böyle bir şey bilakis babamı erken yaşta kaybettim ama böyle yapanlar da var.
hala yaşıyor olmak. bunu babası kötü olmayanlar anlayamaz daha önce yazdığımda eksiledilr sikeyim ufuklarını eksilemezlerse, kötü bir aile bireyi her şeyden fecidir aynı çatıda yaşamak zorunda kalıyorsun öldürsen bir dert öldürmesen binbir.
cocuklarini herkesin yaninda asagilamasi, oglunu yasina ragmen herkesin icinde rencide etmesi, verdigi ekmegi bile basa kalkmasi ve cocuklari yaninda madde kullanmasi. neyse.
