bana kendini anlatma! giderken acın da sevincin kadar büyükse büyüksündür. giderken geride bıraktığındır mirasın. seni, sen değil arkanda kalan anlatır. küsüp barıştığın, didiştiğin, aynı havayı paylaştığın anlatır. giderken kumsalda bıraktığın izdir senden kalan, arkandan akan bir damla yaş varsa işte odur hatıran. sorularımın soru işaretlerini zincir yaptım, verilen sözlerin dağına tırmanıyorum. bu kadar kolay mıydı diyorum kendime, zoru içimde büyüttüğümden olsa gerek. ben ağlıyorum kendimi, gözlerimden düşüyorum ve defalarca ölüyorum her soluk alıp verişte. kalbim öteki yarısından ayrılmış kör sokaklarda eşini arıyor. mantığım gayretime gülüyor ve içim kendime güvenemiyor artık!
sevmek ne güzel! ne acı sevdiğin sevmiyorsa...
