Her şey konuşulur.
Bazen sevgilimizden bahsederiz, bazen şarkılardan, bazen derslerden. Ayda yılda bir dinden konu açılır. Uzatmadan kapatırız. Namaz kılıyorsam saygı gösterip bekler, beni misafirliğe çağırıcaksa bira tenekelerini atar evini temizler. Birbirimizi çok severiz.
O bana bir müslümanın göstermediği saygıyı gösteriyor. Başörtüye, ezana sövüp sövmüyor en azından. Kaç müslüman gördüm ben kendi dininin emrettiği başörtüye küfür eden.
Ateist, müslüman, hristiyan ne fark ederki bir arkadaş için.
Edit: imla
keyiflidir. okuldaki en samimi arkadaşlarımın din kültürü dersi öğretmenleri olmaları yeterli bir destektir sanırım iddiama destek için. gerçi arada çaktırmadan benim adıma üzüldüklerini filan hissediyorum ya, o kadarına da göz yumuyoruz artık.
