müslümanlar için "allah rahmet eylesin" "mekanı cennet olsun" gibi klişe cümleleri söylemeye alışmış dillerin, ezberinin bozulmasıdır. ateist biri içinse suskunluktur yalnızca. herhangi bir dilekte bulunulmaz. sadece ölmüştür o kadar.
artık bu ateist, soylu muhalif adam için ne gidilecek bir cennet vardır ne esirgeyen ve bağışlayan bir allah. ki eğer bu adam her şeye rağmen yanılıyorsa gerçekten de bir tanrı ve öteki dünya diye bir şey varsa bile cehennemlik olacaktır.
olan olmuş her şeyin olduğu gibi hayatın da sonu gelmiştir. aramızda yoktur artık. işte bu noktada bu güzel yiğit adam için, bir insan evladı olarak güzel bir dilekte bulunmamız gerekir. lakin dinlerden bağımsız bir şey olmalıdır bu.
herhangi birinin* ölümü arkasından söyleneceklerle aynıdır. ölen bir insandır ve son bir saygıyı da hak eder. inançları onu bağlar. bize bir zararı dokunmadığı sürece ineğe bile tapması farketmez. insanlığı, adamlığı varsa candır.
tabi bu sözlerimi ancak bir karıncayı bile ezdiğinde içi yanan bünyeler anlayacaktır. karınca gibi küçük bir varlığın canını düşünmeyen bir adamdan, insanları düşüncelerine göre infaz etmesini de beklerim, yarım yamalak müslümanlığıyla allah adına karar vermesini de.
şimdi söyleyin bana; nasıl allah'ın kimi affedip kimi affetmeyeceği ile ilgili kararı siz verebiliyorsunuz. bu cüret nasıl bir cürettir ki insana haddini bildirmez, sınırları aştırır.
son olarak, bir ateistin ölümü de diğer bütün insanların ölümü gibi hüzün verici bir durumdur. ölümün arkasından söylenecek söz o kadar da önemli değildir. ama son kez insan gibi defnedilmeyi hak eder. bir şey söylemesende olur.
-şimdi bu öldü ya, çürüyecek, toprak olacak, üzerinde bitkiler büyüyecek onları inekler yiyecek, ineği kesip biz yiyecez. yamyam mı olacaz şimdi biz abi?!
-ne mal adamsın mesut bi siktir git ya.
