öncelikle şunu söylemek istiyorum. birçoğumuzun dikkatini hemen çekmiştir. ateistin inancı olmaz ki diyorsunuzdur. ancak o da tanrı'nın olmadığına inanmakta yani bir düşünceye inanmakta. o yüzden inancını paylaşması ifadesini kullandım.
asıl değinmek istediğim konuysa şudur. eskiden ben de ateisttim. ve tartıştığım daha doğrusu ben tartışmazdım fikrimi söyler fikrini dinler karşılaştırma yapardım. ve herzaman karşımdaki müslüman ya da hristiyan'dan hatta müslüman ya da herhangi bir dine bağlı olmayıp sadece tanrı var diyen ve tanrı'nın böyle kitaplarla bizle iletişim kurmadığını idda eden kişilerden beni ikna etmesini bekledim.
yani tanrı yok diyip de ondan nefret eden saçma kişilerden değildim.
insanları inancından etmeye de çalışmazdım tam tersi beni inandırın derdim ancak bulduğum argümanların hiçbirisine cevap veremiyorlardı.eğer nasıl müslüman oldun derseniz hala ateist olduğumdaki bulduğum argümanları kendim dahi çürütemedimdemiyorum ki bu argümanların tersini kanıtlayacak birisi karşıma hala çıkmadı. inanmanın güzel olduğunu ve allah gibi güzel bir valığın beni yarattığını ve benim iyi bir valık olarak yarattığını düşünüyorum. böyle düşünmeyi seçiyorum.
benim asıl merak ettiğim bir ateist neden tanrı'nın olmadığı düşüncesini yaymak ister.
bir müslüman bunu yapmak ister çünkü karşısındaki kişinin cehenneme gitmesini engellemek ister.
onun da o iman denen mütevazi en güzel parıltıya sahip olmasını ister.
onun da kötülüğe karşı yanında savaşmasını bekler.
ancak bir ateist?
he tabii ki tanıdığım benden ve birçok kişiden daha müslümanmış gibi kötülüğe karşı savaşan, zordakilere yardım eden ateistler var ki bu insanların da aldığı eğitim sayesinde sahip oldukları vicdanın güzel duygularıyla böyle davrandığını düşünüyorum.
ancak bazı ateist olduğunu idda eden kişiler insanların inanmasını istemiyor.
bu belki bir müslümanın karşısındakinin inanmasını istemesi kadar doğaldır.
ancak şunu unutmayalım ki hz. ömer'e bir gün müslüman olmayan kimse şöyle demişti.
" ya ömer bunca çabalıyorsun ya allah yoksa?"
"varsa da yoksa da varmış gibi yaşamak gerek. ben her iki durumda da mutluyum"
bu küçük hisseyi çok önceleri öğrenmiştim eğer ccümleleri unutkanlığım yüzünden orjinalinden çıkarttıysam uyarın.
bu sözden de anlaışdığı gibi inananın inanmayana zararı yoktur. kendisine de olmadığı gibi. burdan allah yok diyip ondan nefret eden ateistlere sesleniyorum.
neden varmış gibi yaşamıyorsunuz?
eğer iyi kalpli ve tanrı'nın olmadığını düşünen insanları kırdıysam onlardan şimdiden özür dilerim.
söz konusu olmayan bir durumdur. çünkü ateistler bir toplum veya bir tarikat değildir. tek ve net düşünceleri aslolanın insan olduğunu bilmeleri ve buna göre hareket etmeleridir.
öncelikle; sigara içmemek nasıl bir alışkanlık değilse ya da pul koleksiyonu yapmamak hobi olarak adlandırılamıyorsa ateist olmak bir inanç değil, düşünce sistemidir.ve tabii doğal olarak onlara inançsızlıklarının sebeplerini soran ya da kendi dinlerini kabul ettirmeye çalışan insanlara düşüncelerini yansıtırlar, üstelik bilginin paylaştıkça çoğalan bir şey olduğunu düşünürsek neden bildiğimizi başkalarından esirgeyelim ki? ayrıca olmadığını düşünürken hatta biliyorken varmış gibi davranmak kadar büyük bir ikiyüzlülük yok, bunu altın tepside fikir olarak sunmak sadece saçma.
ateist insan olmadığını varsaydığı bir şeyden nefret etmez ve inançsızlık saçmaya da çalışmaz. ateist insan ruhsal olarak aç kaldığını ve bu yüzden inanamadığına da üzülmeye başlar, ahlaki değerlerin bu kadar köreldiği zamanları düşündükçe inanan insanlar için sevinir.*
söz konusu olmayan bir durumdur. çünkü ateizm kulaktan kulağa yayılmaz, savaş ile yayılmaz, para ile yayılmaz. yani ateizm sistemli bir şekilde yayılmaz. bir insan düşünebiliyorsa, sonuç çıkarabiliyorsa ateist olur. bu kadar. ateistler bir araya gelip sohbet falan etmezler, bir insan sırf ateist diye diğer bir ateisti işe aldırmaz. yani ateizmi diğer bütün çürük değerlerden ayrı tutmak lazım, çünkü yapı olarak hiç bir şeyle kıyaslanamaz.
