Erdemleri için yaşar mesela,
bu dünyaya sadece bir kez geldiği için tadını çıkarmak ister,
Belki bazısı bilim için, bazısı sanat için yaşar,
bazısı da diğer insanlar için yaşar,
kimisi sırf yaşamak için, kimisi de son nefesini verirken geçmişe bakıp mutlu ölmek için yaşar,
en basiti, kimseyi kırmamak için yaşar belki de,
onun önceliği bu dünyadır, önce bu dünya için yaşar,
o yüzden demesinler kaybedecek hiç bir şeyi yok diye, adamın sadece bu dünyası var kaybedecek, daha ne olsun?
yaşar işte, çünkü biliyordur ki hayat yaşamaya değer.
genlerinin ve doğanın kendisine bahşettiği sorgulama yeteneğini kullanmak için yaşar ve her olayın altında bir mucize (tanrı) değil gerçek bir sebep arar... bu şekilde insanlık ve insanlığın evrimine yardımcı olur katkıda bulunur.
ölümden sonrasına değil yaşadığı (yalnızca bir kez yaşayacağı) bu hayata yatırım yapar. mutlu edip etmeyeceğine bakmadan, avutup avutmayacağını düşünmeden, gerçeği kovalar, arar, hakikat tek amacıdır. çünkü bilir ki bu kısacık hayatta kalıcı olan tek şey hakikattir...
her şeyin bu hayatta olduğu ve ölümden sonra sadece boşluk olduğunu düşündüğü için. anı yaşamayı sevdiği için. sürekli bir şeylerin boyunduruğu altında kendini hissetmediği için.
inanmak çok zordur, dine inanırsın mantıksız çıkana kadar, tanrıya inanırsın tokatını attığı zamana kadar, bilime inannırsın o ölürken izlediklerini görene kadar, hukuka inanırsın göreceli olduğunu görene kadar... kısaca bağlanmadan yaşar.
bir insan önce neden inanmadığını bilmelidir. bunun farkında olup,yaptığı şeyleri aslında günah veya sevap olduğu için değil,kendi karakterine uygun olup olmadığına göre ayarlamalıdır.kaldı ki zaten bunları aşmış birine ateist denebilir. ateistlerin yaşam amaçlarına gelince; elbette kişiden kişiye değişecektir. kimi aşkı için yaşar,kimi kendisi için,kimisi hayatı güzel ve yaşamaya değer bulduğu için,kimisi sevdikleri için vesaire vesaire.
özgürdürler her konuda. kendilerini sadece kendileri yönetirler. zira insan doğasında bulunan şeyleri günah diye bastırarak onları büyük bir patlamayla dışarıya vermek gibi bir durumları yoktur. cinsel açıdan, davranışları açısından rahattır. en makbul ateist ise,kendi kendini yönetebilen ve kendini bilendir. böylesi bir insan tadından yenmezdir. aslında hepimiz de görüyoruz ben inanıyorum, ben ibadet ediyorum diyen imamları, hocaları, şakirtleri. başı açık diye kafir ilan edilen, hatta adını orospuya kadar çıkaran zihniyetler de mevcuttur. onlar kendilerinin, insanın doğasında bulunan normal içgüdülerin de farkında değillerdir. hayatları boyunca da bastırılmış olarak yaşayacaklardır. yazıktır.
