kişi dini'ni yaşamak adına kalıpsal veya küresel düşünmeyebilir, ya da zorunlu olarak bir tarikata, cemaate vs. benzeri odaklara yönlenmeden kişisel olarak inancını öğrenebilir ve öğrendiği doğrularla yaşayabilir. neticede adem'den bu yanı semavi dinler tevhid dini'dir. elçiler'in ağızlarından çıkan her kelime "ayet" değil, "vahiy" olana nazaran hadislerdir. bugün içinde kur'an'ı kerimi yorumlayan binlerce tefsir ilmi uğraşan insan var. Müfessir'ler bile islamiyeti ve kur'an'ı kerimi çatı olarak görüp, kendi ideolojilerini çok rahat dille getirebiliyorlar. kabul edilir veya edilmez bu o kişinin kendi inandığı gerçeğidir. bazılarının, varlıklarıyla ilgili felsefi konularda aklı karışabilir, idrak edemeyebilir, belki de kendi iradesine karşı duruşunda yanılabilir. böyle bir durumda birileri çıkıp; ben dinden soğudum, neden? diye sorulduğunda öyle işte "din'den soğutulur!" demesiyle "ateist" olunuyor sanılmasın! kişinin düşüncesini etkisi altına almışsa bu yönde bir inançsızlık, iğnenin deliğinden geçer yine de bir sebep bulur kendini haklı çıkarmak adına... (allah'a inanmayan din'den nasıl soğur ki?) "gerisi teferruat"
--spoiler--
kişi aklını yaşamla uzlaştırmak için sebep sonuç, sonuçtan oluşan sebep, ilişkisi üzerinden hareketlendirir ve bu yolla düşüncesini şekillendirir. (#18941368)
--spoiler--
her dinsiz ateist değildir ama her ateist dinsizdir. bir dinsiz deistte olabilir. deist olmanın sebebi de din adı altında insanların nasıl uyutulduğunun farkına varmaktır. zaten dine inanan sorgulamayan insandır. sorgulamadığı için ne desen boştur. dinsiz insan böyle bir toplumda sorgulayan insandır. sizin söylediğiniz her sözü enine boyuna düşünür.
