insanların yetenekleri ve yaşantıları eşitlense, zaten böyle veya buna yakın bu durum oluşabilirdi ama beş parmağın beşi bir değil.. zaten komünizm de mutlak bir eşitliği amaçlamıyor diye düşünüyorum. pozitif ayrımcılık komünizm da temel noktalardan biridir. mesela üç çocuğu olan bir anne, bir çocuğu olan bir anneye göre daha çok maaş alır çünkü bakması gereken insan sayısı fazladır.
şimdi oksijen kavgası etmediğimiz gibi paranında kavgasını etmezdik. soluduğumuz hava için birbirimize teşekkür etmediğimiz gibi, para içinde ağzımızı açmazdık. ama eminim başka birşey bulurduk; tadımızı kaçıracak.
örnekse; bir microsoftun ceosuyla, otoparktaki valenin aynı para düzeyinde olması su götürmez bir saçmalıktır. kaldı ki hiç bi baltaya sap olamayan bi pezevenkle yıllarını, okuyarak, çalışarak tıp ilmine vermiş bir doktorun aynı gelir düzeyine sahip olması demektir.
eşit paranın miktarına bağlı değildir. vallahi şu açıklamayı yaptığım için kendimden utanıyorum. bir sürü sığır olduğunu biliyorum sanal alemde, her gün görüyorum, ama bazen buraya yazılanlardan ben utanıyorum yahu! adam sanıyo ki herkesin bir anda bir milyar doları olsa iyi olacak ama herkesin 5 lirası oldu muydu herkes fakir olacak! kafası böyle çalışıyo! yazık lan vallaha başkalarının oksijen hakkını gaspediyosun o beynini çok az da olsa nefes alıp oksijenleyerek. dostum enflasyon diye bir şey duydunuz mu hiç? duydunuz tabi ki ama duymak yetmiyor ne olduğunu da kavramak lazım. bugün için dünya üzerindeki her insana 10 milyar dolar vermekle ellerine 10 milyar çakıl taşı tutuşturmak arasında hiçbir fark yok. çünkü "değer" kavramını tahrip etmiş oluyosun. bir eşitlik sağlanıyor sağlanmasına da bazı uyanıkların diğerlerinin paralarını gaspetmesiyle 3 gün içinde bugünkü duruma dönülmeyeceğinin de garantisi yok. ama ben biliyorum bu ibiş koskoca marksist külliyatı "ne yani şimdi doktorla çöpçü aynı maaşı mı alacak!" sorusuyla yerle yeksan ettiğini sanan ibiş. sorunsallaştırılan kavram yanlış olduğu için aptalca sonuçlara ulaşılıyor. önemli olan herkesin cebine aynı parayı koymak değil, paranın yani sermayenin iktidar aygıtı olmaktan çıkması, mülkiyet anlayışının köklü bir şekilde değişmesi ve kapitalizm sonrası bir evreye ulaşılmasıdır.
hiç bir bireyin çalışma gereği duymayacağı durumdur. kimse kimseden üstün olmayacaktır fakat bu durum çok uzun sürmeden bitecektir. arada ticari zekası mükemmel olanlar geri zekalı olanların elinden paralarını alıp kapitalizm bir kez daha ortaya çıkacaktır.
ayrıca (bkz: kominizm)
herkesin aynı miktarda parası olduğunda, paranın ne kadar olduğunun bir önemi kalmayacağı için, az ya da çok olmasından ziyade kaynak kullanımının nasıl şekilleneceği, ve üretim araçlarının kimin elinde olacağı önem kazanır.
bu konuda en sevdiğim örnek Şerhan Şensoy'un "Son Ders" filminde genç idealist solcuların filmin daha başında davaya bağlılık yemini ederek ayrılmak zorunda kalmaları ve filmin sonunda biri hariç hepsinin altında son model jiplerle en kapitalistten daha kapitalist vaziyette çıka gelmeleridir ve o davaya ihanet etmeyen arkadaşıyla Ege Aydan arasında geçen diyalog "paylaştığın para başkalarınınsa eğer sorun değil anck kendi paran ise sorun biz yolumuzda dos doğru yürüdük ancak yollar buraya çıktı ne yapalım" Demesi ve paranın en sosyalist sosyalistin eline bile geçtiğinde rayından bir çıprıda çıkacağına inancımın gelmesi ve bu sistemin her zaman çökmeye mahkum olduğunu bir kez daha bana kanıtlayan sistemdir.
Çok geçmeden yine para belli kutuplara toplanacaktar. Fikrimce en mantıklı çözüm bütün kağıt paraları yakıp bozuk paraları ise denize atmaktadır. Yaşasın parasız dünya! Ya da siktir et yaşamasın...
