aslında bir anda oluşmaz. türlü bahaneler birikir ve bir an patlama yaşar insan içinde.
gerek cinsel dürtülerden olsun (tamam kimse beleş sex için evlenmez), gerek duygusal buhranlardan olsun, bir takım olgular bunu besler.
ancak işin özü, sorumluluktur. hani artık annenle, babanla ne bileyim işte ailenle yaşamak istemezsin. bunun için de yalnız yaşamayı göze alamazsın.
annen, sabah seni işe göndermek için uyandırdığın da , evlenemedin gitti diye mızmızlanırken, işte o kahrolası evlenme isteği başa vurur.
hayatta ki belki de en önemli karardır, öyle bir anda verilmemelidir.
