umut sarıkaya tipi mutsuzluk değildir bu mutsuzluk. çok tuhaf bir mutsuzluktur. kişi bir anda yaptığı her şeyden soğuyuverir. neden yaşadığını, amacının ne olduğunu sorgular. öyle geldiği gibi de gitmez kimi zaman.
bu bedeni görüyo musunuz? yok ki.. ben bile yokum. ben kimim bilmiyorum. kendime bazen çok değişik şfarhla bahıyorum amma, ne olacak bilmiyorum. hayaller insan mı, yoksa bizler hayal miyiz? gene saçmaladım ben neyse.
oynadığım wow'dan, dinlediğim müzikten, gezindiğim sözlükten, izlediğim house'dan soğuduğum duygudur. gerçekten bir anda gelir, sebebini düşünsen de aklına getiremezsin, çünkü gerçekten de bir sebebi yoktur, öylesine gelmiştir ve o anını piç etmekten başka hiçbir derdi de olmayan bir duygudur.
uykudan ve yemek yemeden kesecek bir durumdur.mfönün benim hala umudum var şarkısını dinleyerek geçilebilecek süreçtir.güzel günler bizi bekler falan filan.umut kısmına takılmayın ama çok başınız ağrır *
geldiği gibi gitmez, bazen günlerce kalır. o sırada her şeyi sorgulamaya başlarsınız, neden yaşadığınızı, insanların bu evrende fazla bir yer kaplamadığını düşünürsünüz, bunlar derin konular olduğu için kafa yormamaya çalışırsınız ama yine de aklınızı kurcalar. en iyisi rahatlamaya çalışmaktır ve geçmesini beklemektir. (bkz: deep thoughts)
