genelde ruhsal yorulmuşluk ve stresten kaynaklanır, ağlamak ise stresi azaltır, aslında ağlama isteği geldiği zaman en iyisi insanın kendini serbest bırakması.
Ağlamaya mecalim yok.
Ben zaten bitiğim.
Denge diye bir şey fiziksel olarak bile kalmadı.
içim acısa bile ağlamam.
Bir fotoğrafla ağlarım.
Kendime ne yaptım böyle?
Bana kim ne yaptı böyle?
olayın aslına inecek olursak, bir anda olan bir şey değildir. ortada birikmişlik vardır durum bazen o kadar vahim oluyor ki, “ya bu çorba neden tuzsuz ya? neden hep ben, neden?” diye kriz geçirip, gözyaşı dökme derecesine gelebiliyoruz.
şöyle eskileri hatırlayınca insanın içine bir anda gelen duygu. gerçekten bazen birden ağlıyor insan. dışarıdan deli gibi görünüyoruz. ama olsun. samimice bir davranış bu.
bu aralar araç ile seyir halinde iken radyoda ne zaman bu şarkı çıksa gelmekte olan istektir. sanırım kayıplar akla düşüyor sözlerini duydukça. o boğaza oturan yımrık olmasa hoş aslında rahatlıyorsun ama işte o yımrık kötü *
