hava guzeldir, hersey yolunda, keyfiniz yerindedir. biraz disari cikip kosmak, ne bileyim yuruyus yapmak, bisiklete binmek falan istersiniz. hatta ileri gidip ya acaba tenis, badminton falan mi oynasam kivaminda dusunceler gecer kafanizdan. bir suredir ihmal etmissinizdir zira. iclerinden birine, bazen secemeyip birkacina tav olursunuz. icinizde tatli bi heves belirir. yaptiginiz herneyse birakir, hazirliklara girisme egilimi gosterirsiniz. ancak iste o aralik hayli kritiktir. aradan hizla gecen bir bilemediniz iki dakikanin ardindan, siz daha giyinmeye kalkismadan, tanidik bir hal olan tembellik sarar tum bedeninizi birden. eviniz cok bir sevimli gorunur her ne hikmetse. koltugunuz simsicak, yumusacik.. kiyafetleriniz cok rahat ve calan muzik cok bastan cikarici gelir.
ve iste o an, olan olmus, icinizde belirmis olan egzersiz istegi, sizi terketmistir. konformist yaniniz ve siz basbasasinizdir yine. evinizin davetkarligina daha fazla direnememissinizdir ve kollarindasinizdir. ayakta pofuduklar, uzerinizde en rahat kostumunz, elinizde kahveniz, fonda calan "one more cup of coffee" esliginde evinizin derinliklerine yayilmissiniz.. bir kez daha mark twain'i hakli cikarmissinizdir.*
ha pisman misinizdir? sanmiyorum.. onerir misinizdir? neden olmasin..
