"en büyük kim?" ya da "en çok kimi seviyorsun?" tarzı sorulara verilen milli benliği yerinde olsun istenilen klasik bir türk çocuğu cevabıdır.çok basit de dursa kanımca doğru olandır.bu yaklaşımla büyümüş her çocuk vatanını milletini seven vatanperver bir insan olur.
az çok inançlı bir müslüman olarak diyebilirim ki birinci sıraya allah diyenler genelde demek zorunda hissederler ve ondan öyle derler. halbuki anne, baba, evlat, kardeş, sevgili, arkadaş gibi çevresindeki insanlardan biridir muhtemelen o bir numara. ama işte allah'ı daha çok sevmek zorunda olduğu inancından dolayı en çok allah'ı seviyorum der. mesela ben. ama bence yalan. yani en çok allah'ı seven insanlar yaşamış dünyada ama eskiden. mesela peygamberler ve ermişler vs.. ama şu anki dünya düzeninde yaşayan bir insan etrafında hiç seveceği bi insan yoksa belki ama aksi takdirde bunu diyorsa da format icabı diyordur. gibi geliyor bana. he keşke hepimiz en çok allah'ı seven insanlar olabilsek ama nerdeee... zaten öyle olsaydık namazdan, kuran'dan ayrı durmazdık bir dakika bile. yani efendim formaliteden verilen cevaptır çoğu zaman.
