bir akşam vaktiydi,
aylardır görmediğim,
hayallere dalışımın izleri,
ıslak kaldırımlarında son buldu,
hiç ağlamadım desem de,
inanma,
yağmurlar ve ben hep seninleydik,
bir türlü sönmek bilmedi içimde ki bu ateş,
bulutlar da anlamadı benim bu halimi,
ellerimde bir hüsran vardı hep o zaman,
yine de ben yazıyordum,
sağa dönüp sola dönüp seni arıyordum,
göremeyecek olsam da,
şu tarlaların içinde ki karınca,
bir akşam vakti ,
yalnızlık içinde kalınca,
sonsuza dek sürecek bu hüsranın hazan mevsimin de,
desem de inanma,
yalan dünyanında bir sonu var elbet değil mi,
ama insan habersiz hep bu gidişatından,
sancılarından ve topraklarından,
habersiz ,
seni sevmek ve seni o yeşil bahar da anmak,
hayata yeniden tutunmak gibi,
diyorum ya,
ıslak kaldırımlarda gözlerim kaldı,
gelsene hey hat ver gözlerimi geri bana,
körmü olalım öyle mi yaşayalım,
nerede olduğunu bilmeyen bir adam,
bir akşam vaktinde arıyorum ben seni,
şimdi geçiyor bak,
bir akşam vakti...
