aslında aileler evlatlarından hiç bir şey beklemez.
evladı sevmek, onun ihtiyaçlarını karşılamak, onu iyi bir şekilde yetiştirmek, sorunlarıyla ilgilenmek, onun yanında olmak, yaptığı hataları - her ne konuda olursa olsun- affetmek, ona küsememek, alınamamak, kırılamamak, ilişkiyi kopartamamak anne - baba olunca doğal olarak ortaya çıkan şeylerdir. karşılık beklenerek yapılan davranışlar değildir.
o yüzden her evlat anne - babası için, her ne halt yemiş olursa olsun, masumdur. melek gibidir. üstüne toz kondurulamaz.
bir evlat dünyaya geldiği an, ailenin ilk duası; hayırlı bir evlat olsundur.
hayırlı evlat; başını belaya sokmayan, ana babaya sırt çevirmeyen, okulunu okuyan ya da bir iş tutabilen, zamanı gelince evlenip torunlar veren, ahlaklı evlattır.
belli bir yaşa getirip büyütüp özveriler verip bizi okutan ebeveynlerimizin; ayakları yere basan bireyler olmamızı istemesidir. kısacası bir baltaya sap olmamızı beklerler.
