bir adamın unutulması gerekmiş ise,
o adamla unutulduğunu anlayamadan yürümüştür o kadın zaten bir süre bir yolda.
anladığı an unutması gereken andır. yol çoktan bitmiştir zira.
amaç alınan hediyeleri unutamamak kadar basit değildir işte. alınan hediye karşındakine verdiğin değeri gösterir ki burada en önemli acı sana değer veren birini kaybetmiş olmaktır. artık sana değer vermediğini bilip nedenleri konusunda kendini suçlarken onu özlemektir.
şimdi gelelim sorunun üstesinden nasıl gelineceğine;
umursamamaktır. umursamadığınızda ezik büzük egosunu tekrar şişirmek üzere götünüze yapıştığında zaten aslında unutulmayacak biri olmadığını göreceksiniz.
adama değil aldığı hediyeye değer verildiğini konu alan düşüncenin, bir daha aynı hediyelerden gelmeyeceğinin farkındalığı ile açılmış başlık ve giriş.
slow şarkılar dinlememek bu yolların başında gelir.Onun aldığı hediyeleri mümkünse gözünüzün önünden kaldırın ama bir tanesi halen oturma odasının en nadide köşesinde duruyor ve ben ısrarla kaldırmayışımın nedenini anlamıyorum.devam edelim, birlikte geçtığiniz caddelerden değilde başka başka yerlerden gidin, çünkü ister istemez şehrin her bir yerinde anılarınız var, aslında güçlü olmak zor iş ama sanırım bunu yapabiliyorum.
