bir kız çocuğu beni hıçkıra hıçkıra, haykıra haykıra ağlatmıştı bir yakın zamanda. öncesinde veya sonrasında yoktu, ağlamışlığım. vardı da içimdeki ben bile duymamıştı hıçkırıklarımı şimdiye kadar.
bir bayan sebep olduysa, onun için vicdan azabıdır. seni yarım bırakmak istemezdim, beni affet diğer yarım. bu dünya ikimiz için değilmiş. her gece ağladığını biliyorum. için için hissediyorum bunu. zaman her şeyin ilacı. seninle her şeyimiz birdi ki bak gözlerimden iki damla yaş aktı yine. ağlama, sustur o yüreğini.
kadınlar olarak ağladığımızdan çok daha az nasip olur. belki o yüzden daha can acıtır ama aynı eşiğe aynı zaman diliminde kat be kat daha sık ulaşıp daha sık ağlayan taraf olmak aslında çok daha kötüdür.
aslında gerek yoktur konuşmaya bunun için bazen bir tebessümün bazen şuh bir kahkahanın çok çabukca sebep olabileceği kimsesiz kaldığın anlarda kimsen olabileceğini gösterebilecek insanlarla karşılaşınca neden o değil de onu dahil ettim içime diye pişman olup sabahlara kadar hıçkırıklar eşliğinde nefes nefese kalarak dipsiz karanlıklarda sesini kimsenin duymayacığından emin olduktan sonra yerleri ısıra ısıra ağlarsın sadece. bu kadar basittir seni ağlatmak...
