aslında gerek yoktur konuşmaya bunun için bazen bir tebessümün bazen şuh bir kahkahanın çok çabukca sebep olabileceği kimsesiz kaldığın anlarda kimsen olabileceğini gösterebilecek insanlarla karşılaşınca neden o değil de onu dahil ettim içime diye pişman olup sabahlara kadar hıçkırıklar eşliğinde nefes nefese kalarak dipsiz karanlıklarda sesini kimsenin duymayacığından emin olduktan sonra yerleri ısıra ısıra ağlarsın sadece. bu kadar basittir seni ağlatmak...
kadınlar olarak ağladığımızdan çok daha az nasip olur. belki o yüzden daha can acıtır ama aynı eşiğe aynı zaman diliminde kat be kat daha sık ulaşıp daha sık ağlayan taraf olmak aslında çok daha kötüdür.
