Bazen öylesine çileden çıkaran bir durumdur ki anlatılamaz. Hele ki benim gibi takıntılı birisi için.
Anlatayım,
Küçükken yaşıma hitap eden kitapları değil de annemin kitaplığından romanlar, öyküler okuyordum. Özellikle öyküler beni çok mutlu ediyordu. Bir öykü derlemesi kitabı.. Bir kadın yazar... Cevo ya da Cemo adında hapishanede annesiyle birlikte yaşayan bir çocuğun, yine o hapishaneye girip çıkmış bir kadın tarafından bir iki günlüğüne eve götürülmesini anlatan bir hikaye.. Yazarın kocası başlarda çocuğu istemiyordu ama sonradan ona üzülüp yakınlık gösteriyordu. Hatırladıklarım bunlar...
iki yıldır bu öyküyü yeniden okumak için çırpınıyorum.
internet aramaları mı dersiniz, kütüphane kütüphane gezmek mi.. Nadir kitaptan siparişler mi dersiniz, kadın öykücülere dair tezler okumak mı... Yok, yok, yok!
Kadın yazarlarla ilgili bir derneğe mail bile attım. Yok!
