arkadaşlarıma bize özgü yarışlardan birini tanımlayabilmek için bir sıraya dizilip hızla koşmaya başlamalarını önerdim. en hızlı koşanın kazanmış olacağını söyledim. kabile halkı güzel, kara gözlerini kocaman açarak baktılar bana ve biri şöyle dedi:
- iyi ama bir kişi kazanırsa bütün ötekiler kaybetmiş olur. bunun nesi eğlenceli ki? oyunlar eğlenmek içindir. neden insanları böyle bir deneyime tabi tutup, sonra da tek bir kişiyi gerçekten kazananın o olduğuna inandırmaya çalışıyorsunuz? bunu anlamak bizler için çok zor. sizin insanlarınız bunu kabullenebiliyor mu?
"Aborjinler çölde giderlerken aniden dururlar. Morgan'da onlara "mola zamanı değil, neden durduk?" diye sorar. Yerli reis der ki; ''Çok hızlı ilerledik, Ruhlarımız geride kaldı. Ruhlarımızı bekliyoruz."
hayatınızı değiştirme yolunda inanılmaz gaz veren kitaptır. her okuyuşunuzda yüreğinizi sımsıcak kılar.
hele ilk okuduğumda 13 yaşında falandım, kızılderili sanmıştım kendimi.
tabii benim kadar üşengeçseniz, bu değiştirme arzusu kısa sürede sönüp gider.
tanrım, bana değiştiremeyeceğim şeyleri kabul etme gücü, değiştirebileceğim şeyleri değiştirme cesareti ve bu ikisi arasında ki farkı anlayabilme sağduyusu ver.
