Bir zamanlar sözlükte on kişiden on beşinde olan hastalıktı. Önüne gelen ben bipolarım yiağğ çok depresifim karışma bana abi istediğimi yaparım ölmek istiyorum diyip cool olduğunu falan sanıyodu. Neyse ki o günleri de atlattık.
Çok fena bir hastalık. insanların bilmediği konularda ki özellikle bu bir hastalık ise dalga geçmemelerini rica ediyorum. Bir de benim doğumdan sonra bipolar tanısı alıp "allah'ım şimdi ne halt edeceğim?" Diye gece gündüz düşünüp, ne kadar üzüldüğümü bilemiyorsunuz.
Hayal görüyorsunuz asla hayal olduğuna inandıramıyorlar. Size göre %100 gerçek. Misal yanından geçtiğiniz bir grup insan hakkınızda konuşuyor, eminsiniz ama öyle bir şey yokmuş işte.
insanlar size güzel olduğunuz için bakıyor mesela ama siz sanıyorsunuz ki adınıza instegram hesabı falan açıldı ya da youtube'da videolarınız var biri sizi rezil etti ünlendiniz, o yüzden size bakıyorlar. Allah'ım bu ne pis hastalık. Bunun bir tarifi yok.
Koskoca dünya minicik oluyor ve siz o minicik dünyaya sıkışıyorsunuz. Daha nasıl anlatabilirim? Anlatmayayım başıma gelen rezillikleri. Ileride oğlum büyüyüp okur da annesinin bu rezil hallerinden haberdar olmasın.
Lütfen bize karşı anlayışlı ve sabırlı olun. Bu arada ilaç tedavisi çok etkili. Şu an için çok üst sınır değilim ancak atak geldiği zaman beni tutabilene aşk olsun! Şimdilik bu kadar yazacaklarım, evet!
Ben bipolaım diyenden doktorun teşhis belgesini isteyin.
Hiç dalga geçilecek bir hastalık değil, aksine feci bir hastalık. Gülerken bir anda ağlayabilirsiniz. Bezen çok oynak zeki hareketli hissederken, bazen tam tersi hissedersiniz.
Çeşitli türleri var allah kimsenin başına vermesin. Ünlü hastalığı derler ve hayatlarının büyük bir çoğunluğunu yalnız geçirirler.
biraz ütopik bulduğum bir film. hastalıkları ele alan filmlerin gerçekçi biçimde yapılması gerektiğini düşünüyorum zira birçok insan bilgi edinmek ve bir nebze fikir edinip meraklarını gidermek amacıyla bu filmleri izliyor. mevzu bahis gerçek bir hastalıksa ve ilaçlar ele alınıyorsa bu konuda fantastik senaryolara yer olmamalı. film hakkında ipucu vermeyeceğim lakin ilk yirmi dakikası size yeterli bilgiyi sunacaktır.
çeşitli tipleri olan bir hastalıktır : bipolar I, bipolar II, bipolar III gibi. bu durum başka psikosomatik rahatsızlıklara kişiyi açık hale getirir : panik atak,anksiyete bozukluğu, obsesyon vb.
Yaklaşık beş senedir Bipolar Tip-2 tanısı ile mücadele etmeye çabalıyorum. Bunun tarifi, tasviri nasıl yapılır bilemiyorum, bugüne değin yazılan çoğu tecrübeyi okudum, benzer şeyleri yaşadım, yaşattım.
Son 4 gündür depresif epizodun ayak seslerini duyuyorum. Olur olmaz şeylerde melankoli kırıntıları buluyor, kendime, çevreme ve hayata dair her kurum/kuramı en acımasız sorgulara maruz tutuyor ve daima olumsuzluğa meyyal ediyorum. Her filmde gözüm doluyor, her şarkıda bir hüzün arıyor, buluyorum. Bugün yaklaşık 4.5 senedir tuttuğum blogu baştan aşağı okudum. Tekerrür, tekerrür ve tekerrür. Bundan ibaret. Kısır bir döngüde hapsolmuş gibi hissediyorum. Nereye kadar mücadele edebileceğimi dahi bilmiyorum. Buraya neden yazdığıma da emin olmamakla beraber, bu epizodun bitişine yakın dönüp editlemek isterim. Tabii maninin tatlı rüyalarına fazla kanmaz da burayı hatırlıyor olursam*
klostrofobik türüne alabileceğimiz bir film. bazı sahneleri güldürmüştür, özellikle elemanın abisi ile olan diyaloglar. neyse filmden bir replik vereyim.
hayat gökkuşağı ve tek boynuzlu atlardan ibaret değildir ivy, büyüleyici prensler zırhları parıldayan şövalyeler yoktur. vampirler, sen uyurken sana sevgi dolu gözlerle bakmazlar, istedikleri seni kollarına alıp kurtadamlardan korumak değildir. vampirler bundan fazlasını isterler, vampirler senin kanını emmek isterler.
bir şeylerden bahsetmek istiyorum ama spoiler olur diye susuyorum, tavsiye ettiğim yaklaşık 80 dakikalık film.
