1 Ocak 2013 de girmiştim ilk entry mi. Uludağ sözlüğün sevgililer gününe özel yazar alımını açması ile. Yaklaşık 3 saatte yazar olmuştum. Daha twitter hesabım yoktu ama sözlükte hesabım vardı. Çok toydum. ilkokula gittiğim için yaşımı büyük göstermiştim. Kendimi gururlu hissetmiştim o gün. Sanki entelektüel seviyem tavan yapmış gibi.
Fakat bir sorun vardı. Kesinlikle seviyem yerlerdeydi. Ergen ergen, kadınlı, cinsel içerikli başlıklar açıyordum. Ergenliğimi belli ediyordum. Üstelik bunları yaparken 25 yaşında bir gençmiş edasıyla yapıyordum.
Ayrıca müslümandım, çocuktum ve babamın düşüncelerini yazıyordum. Lanet olası Bir süleymanmanci ve atatürk düşmanı gibiydim. Sanki siyasetten en ufak anlamış gibi ak partiyi savunuyordum, namaz kalıyordum. Babamı tekrarlıyordum. Bu yüzden geçmişimden nefret ediyorum şuanda.
Dedim ya çok toydum. Entry girmek yerine zaten daha çok okuyordum her gün yeni bir şey öğreniyordum sözlükten. Yeni bir tanım, yeni bir kelime, yeni bakış açıları, yeni müzik zevkleri... O zamanlar ben ergence yazsam da sözlüğün seviyesi bugün gibi yerlerde değildi. Yine bir çok bilgili abilerimiz, ablalarımız kendi düşüncelerini aktarıyordu. Seviyordum.
Dine ilk eleştirisel bakışı burda görmüştüm, açıkçası korkmuştum. Bu nasıl müslüman demiştim cahilce. Herkesi müslüman kabul ediyordum. Dine eleştiri yapanları salak gözü ile görüyordum. Bir iplik bile kendiliğinden olamazken nasıl dünya oluyordu. Sonra Richard Dawkins diy biri ile ilgili başlık okudum. Değişik kitapları vardı benim için. Kitaplarından ilk başta uzak durdum (kitap okumayı hep sevdim. Özellikle bilimsel olanları. O dönem stephan Hawking okuyordum) daha sonra adana havaalanında d&r mağazasında gördüm. Aldım okudum. Dehşetle okuyordum. Adam inandığım herşeyi sorgulatıyordu. Benim için kritik bir karardı ateist olmam. Tanrı inançsızlığımı bu sözlüğe borçluyum. Kendi düşüncemden korkmayı bu sözlüğe borçluyum. Hoş görüyü kesinlikle islam yerine bu sözlüğe borçluyum.
Bazense soğuyordum sözlükten. Böyle zamanlarda genelde hayatıma yeni bir kız giriyordu. Derslerim giriyordu. Bir şekilde uzaklaşıyordum. Hala da bazen uzaklaşmak iyi geliyor. Hele ki yazar alımları uzun süre açık kalıp sözlüğün seviyesi düşerken. Bir nevi ara.
Bugün yaklaşık 2 yıl 8 ay olmuş. Ve ben daha yeni giriyorum bininci entrymi. Az ama öz entry girdiğimi idda ederek kendimi kaliteli biri olarak gösterebilirdim Ama hiç kimse inanmazdı. Zaten öyle biri de değilim. Ben sadece okumayı seven daha lise 3 e yeni geçmiş bir sözlük yazarıyım. Yazar kimliğini kimsenin tanımadığı ayrı bir insanım.
Beni geliştirdiğiniz, bana saygı duyduğunuz, kimi zaman eğlendirdiğiniz kimi zaman tartışmaya sürüklediğiniz için siz yazar arkadaşlara çok teşekkür ediyorum. Umarım bu sözlük bir sürü daha insana devrim niteliğinde iyi gelir.
Not: bu yazıyı içimden geldiği gibi yazdım ve ekledim. ikinci kez okumadım, okumaya da niyetim yok.
Mecburi edit: yaşımı soranlar olmuş. Yaşım henüz 17.
Beşbininci entry başlığına göre daha az entry alacak başlıktır. Kolay mı beşbin entry girmek? Aslında sayıdan çok uzun ve okuyanı içine çeken tarzda yazmak önemli olsa da çoğu kişinin beceremediği yazım şeklidir.
Bu entrynin ta kendisidir. Bu yolda benden destegini esirgemeyen basta ailem olmak uzere, yakin arkadaslarim ve sevgilime sonsuz minnettar oldugumu iletmek istiyorum. Duygularima gelince; anlayamazsiniz. Motorun yaptigi dalga. Daha fazla konusamicam.
