Senin bana bakmanla içimi dolduran ılıcık suları bir başkasında tekrar hissedebilecek miyim bilmiyorum.
Mahkum ettin beni ebedi sensizliğe bu sıcaklığı tattırarak,bir insan hiç bilmediği bir şeyi arzulayabilir mi?
Özellikle Son bir yıldır cevabını bilsem de açıklama yapmaktan sıkıldığım ve bir şeyler anlatmaya üşendiğim için sorulan birçok soruya verdiğim yanıt.
Bazen daha önce açıkladığım şeylerin tekrar sorulması durumunda bu cevabı verdiğimde "nasıl olur, daha geçenlerde sen anlattın bunu?" gibi bir tepkiyle karşılaştığımda "unuttum" diyorum ya da bildiğimin düşünüldüğü bir şeye "nasıl bilmiyorsun sen" denildiğinde "daha önce hiç duymadım" yanıtını veriyorum.
Hakikaten "bilmiyorum" demek tevazudan, erdemden değil de insana verdiği rahatlıktan dolayı tercih edilmeli. Zaten tevazu göstermek için cevabı bilinen soruya "bilmiyorum" demek çok tuhaf. Neyse bu beni ilgilendirmiyor.
Milletçe hoşlanmadığımız kelime.
Herşeyi bilmek zorundaymışız gibi, gurur yaparız bu kelimeyi telafuz ederken.
Saçmalarız, duraklarız, kafayı kaşırız, göğe bakıp gözlerimizi kısarız o bilmediğimiz şeyi hatırlamak için, derin soluk alırız amma ve lakin o kelime çıkmaz ağzımızdan bir türlü.
Oysa ne konforlu ne dürüst bir söylemdir.
Bilmiyorum... Bu kadar...
Şekilden şekile girip, alı al, moru mor olunca komik görünüyorsunuz, bilmiyorum deyin aslanlar gibi... Ve geçin....
Yine aklıma gelişlerimde duygularım galeyana geldi ve sen getiriyorsun. Sanırım özlemenin de öldürdüğü saatlerdeyim. Şimdi şu an sesin kulaklarıma misafir olsaydı, keşke. Ben nasılsın demeden nasılsın desen kokunu göndersen, hadsizliğim hep özlemekten. Şimdi tam da seni bu kadar özlemişken boynundan koklamak vardı.. Şey birde unutmadan ben hala unutmadım sesinde ki beni, ya da bilmiyorum öyle işte.
Adları tam hatırlayamadığım ama gerçekten yaşanmış bir olayı hatırımda olduğu kadarıyla anlatacağım.
Bir gün bir alim insanları çevresinde toplamış (eskiden islam coğrafyası bilim, felsefe madeniydi) tartışıyorlar. Bir adam 40 soru soruyor ve alim yalnızca 5 tanesini bilip 35 tanesini bilmediğini söylüyor. Adamla tartışması bittikten sonra çevresinde olanlar alime soruyor, ''yahu sen nasıl alimsin ? 35 tane soruyu nasıl bilemedin ?'', diye. Alim hayat felsefesi yapılacak o sözü orada söylüyor ve alimliğini yeniden kanıtlıyor:
''Ben buralara kadar bildiklerimle geldim, bilmediklerimi bilseydim zaten burada olmazdım..''
Yani bir insan her şeyi bilemez, bilmeside gerekmez. Kutsal olan bilmiyorum diyebilmektir. Sizin değerinizi düşürmez, arttırır. Allah ilminizi ve erdeminizi arttırsın. Ne mutlu bilmiyorum diyebilene!
Sağlam duruşlu, kompleksi olmayan insanın, çok rahat sarfedebildiği onurlu kelime.
Saçmalamak, mabadından element uydurmak yerine, bilmiyorum demek, ne saygı duyulasıdır yareppiii!
(bkz: faruk eczanesi)
son zamanlarda kimse bu kelimeyi söylemiyor. herkes her şeyi biliyor çünkü . dünyanın en tatlı cümlesidir halbuki bu. bilmiyorum demekle başlar öğrenme süreci. bilmiyorum demekten çekinmeyin.
