yediğiniz kazıklardan sonra birilerine güvenmeye çalıştığınız, inanmasanız bile arkadaşlarınız kırılmasın diye inandığınız, sonra tak diye ortada bırakılıp ''neden demeden, yine mi?'' dediğiniz bir ortamda ''artık yeter'' diyerek uzaklaştığınız zaman ortaya çıkan durumdur.
yalnız kalmayı sorun olarak görmeyen tersine yalnız kalmak için çaba harcayan kişilerin durumudur. her yiğidin harcı da değildir. öyle iki saat telefonuna arama, mesaj gelmeden yaşayamayanların kaldırabileceği birşey değildir yani.**
yalnız başına yaşama isteği ve insanların bayağılıklarından sıkılmış, insanoğluyla muhattap olmayı pek sevmeyen, etrafında sadece bir kaç yakın arkadaş olmasına tahammül edebilen insanın bilinçli bir şekilde kendisini çevresinden olabildiğince tecrit edip münzevi bir hayat yaşamasıdır.
