yalnız başına yaşama isteği ve insanların bayağılıklarından sıkılmış, insanoğluyla muhattap olmayı pek sevmeyen, etrafında sadece bir kaç yakın arkadaş olmasına tahammül edebilen insanın bilinçli bir şekilde kendisini çevresinden olabildiğince tecrit edip münzevi bir hayat yaşamasıdır.
yalnız kalmayı sorun olarak görmeyen tersine yalnız kalmak için çaba harcayan kişilerin durumudur. her yiğidin harcı da değildir. öyle iki saat telefonuna arama, mesaj gelmeden yaşayamayanların kaldırabileceği birşey değildir yani.**
yediğiniz kazıklardan sonra birilerine güvenmeye çalıştığınız, inanmasanız bile arkadaşlarınız kırılmasın diye inandığınız, sonra tak diye ortada bırakılıp ''neden demeden, yine mi?'' dediğiniz bir ortamda ''artık yeter'' diyerek uzaklaştığınız zaman ortaya çıkan durumdur.
Çevrede insan diye tabir edilen, dıştan insan ama içte göründüğünden çok farklı olanların olduğu bir ortam da kişiliksiz, karaktersiz, kendini bilmez şahıslarla en sonunda bitecek/bitmesi gereken gereksiz arkadaşlıklar kurmak yerine yalnız kalmayı tercih eden kişinin bulunduğu durum.
Bilinçli olarak alınmış yerinde bir karardır.Bu süreçte kafa iznine çıkmış gibi rahatlarlar ve kendilerine ayırabilecekleri bir sürü boş vakitleri olur.
Ayrıca herkesin yapabileceği birşey değildir kendini yalnız bırakmak. çünkü çoğu insan özgüveni düşük olduğu için ne olursa olsun yalnız kalmaktan korkar.
