çocukluk yıllarında biraz merak biraz korkuyla karışık, sayfaları ağır ağır çevrilen ansiklopedi. ne olur ne olmaz oda da ışıklar açık, yakınında birileri olmalıydı.
bu ansiklopediden sonra ata nirun, fenomen dergisini çıkarttı. gene aynı muhabbetler. şimdi açıp okuyunca ya gülünüyor yada fantastik bir hikaye niyetine okunuyor. eskiden böyle şeylere inanmaya daha müsaittik. şimdi dinimiz imanımız para oldu, gizemler çözüldü sanki. daha akıllandık desek o da olmuyor. çünkü şu zamanda da olmayacak şeylere inanıyoruz. tayyibin mehdi olması misal.
okurken kasım kasım kasıldığım, bitse gitsek havasında tamamlamaya çalıştığım tuhaf kitap. hangi amaca hizmet ettiğini çözsem daha bir keyifle okurdum muhtemelen. (bkz: joshua ferris)
