benimdir. hiç bir komşu ile muhattap olmam, hiç kimseye selam vermem, etliye sütlüye karışmam, kimse beni tanımaz ve adımı bilmez. taşındıktan iki sene sonraydı. bir gün kapıda kaldım, yapacak bir şey yok otuedum kapının önüne beklemeye başladım. aynı apartmanda oturduğumuz biri beni tanımadığından "sen ne burada bekliyon, necisin sen?" gibi sorulara maruz kaldım. daha sonra bizimkilere şikayet etmişler sizin kapının önünde böyle böyle biri bekliyordu, hırsız mıdır nedir, dikkat edin diye tembihlemişler. sonradan öğrendiler tabi. bu da böyle bir anımdır.
Kendisi tipta hemşire bir tek bunu biliyorum. Ailesi her hafta bir ton gürültüyle eve girip sonra çıkıyor anlamadim kafalari ama mumkunse karsilasmamaya calisiyorum.
