insanların sınırsız olan ihtiyaçlarının, sınırlı olan kaynaklarla karşılanması bilimine iktisat adı verilir.
bu tanımdan da anlayacağımız gibi insanoğlu, doğası gereği sınırsız ihtiyaçlar peşinde avare, çoğu zaman biçare.
peki ya böyle mi olmalı cidden?
doğal bir eğilim ve dürtü olsa dahi, bu sınırsız ihtiyaçlar, elimizdekini paylaşmamıza engel mi teşkil etmeli?
tabi ki hayır.
Mesela benim iki tane hoşgeldinim vardı, artık birisi bu arkadaşın!..
(bkz: hoşgeldin)
