taha akyol'un bilim ile din arasında aslında bir çatışmanın bulunmadığını anlatan okunası kitabı
yazar, eserinin kaleme alınış gerekçesini şöyle açıklıyor: "avrupa'da rasyonalizmin başlangıcı sayılan deskartes'in -metot üzerine konuşmalar- adlı kitabı, çıkışından 250 yıl sonra türkçeye çevrilmiştir. oysa gazali ve ibni rüşd'ün kitapları, yayımlanışlarından 50 yıl sonra batı dillerine çevirilmiş ve bu çeviriler, rönesansı uyandıran etkenlerden biri olmuştur. gerileme tarihimizin bir fotoğrafıdır bu zaman farkı! bu gecikmenin felaketli faturaları yetmiyormuş gibi, şimdi XXI. yüzyıl bizi 'bilgi toplumu'na yetiştirmeye mecbur ediyor. nasıl başaracağız? eskiden düşündüğümüz gibi düşünerek, zihnimizi eskisi gibi çalıştırarak yeni bir çağa ulaşabilir miyiz? bilgi sandığımız yanılgılarımızı tekrarlayarak nereye varabiliriz? bilim öncelikle metot demek olduğuna göre, artık düşüncelerimizi, ideolojilerimizi 'metot' süzgecinden geçirmemiz, metotla test etmemiz gerekmiyor mu?"
bair başka söylemler anlatırsak, taha akyol, bu kitabında, okurlarına, uğrunda ömürler tüketilmiş sağlı sollu düşünce ve ideolojileri, bilimsel yöntem açısından sorgulamayı, sınamayı öneriyor.
herkesin okuması tavsiye edilen ve mükemmel tespitlerin olduğu bir kitap. ben bu kitabı okuduktan sonra ideoloji saplantısındaki ülkeme üzüldüm vallahi. bilimin öngürlerden ibaret olduğunu ve bilmeye yanılmayla başlanılması gerektiğini ve bir çok öenmli hususu biz bu kitap sayesinde öğrendik.
