Bazen insanlığın sonuna dair olumsuz senaryolara sadece inanmakla kalmayıp bu senaryoların gerçekleşiyor olduğunu düşünüyorum.
Kafa karıştırıcı bir ihtimal.
Otizmli çocuklar ile çalışırken gelecekte bir çoğumuzun tıpkı onlar gibi kendi kendine konuşan iletişime kapalı yalnızca birincil ihtiyaçlarını giderebilecek bunu da uzun bir eğitim süreciyle öğrenebilecek insanlara dönüşeceğimizi hatta bir kısmımızın dönüştüğünü düşünüyorum.
Sevgi ihtiyacı her daim var fakat bunu bile ifade edemez hale gelip öncelikli çıkarlara odaklanacağız , ne yaptığını bilmeyen acımasız bir kimliğe bürüneceğiz.
Duyarsız, bencil ne sunulursa almaya ya da tamamen her şeye karşı çıkmaya en ufak farklılıkla çıldırmaya meyilli insanlara dönüşüyoruz yavaş yavaş.
